IJskoude doom-metal van Katatonia en Sólstafir in Patronaat

Fans hebben er even op moeten wachten, maar de welbekende Scandinavische bands Katatonia en Sólstafir stonden afgelopen weekend in het ó zo vertrouwde Patronaat, Haarlem. Wegens de beruchte pandemie is deze show uitgesteld met een jaar maar, dat mocht de pret zeker niet drukken. De twee gerespecteerde grootmeesters van melancholie hebben de handen ineen geslagen en samen presenteren ze de Twilight Burials Tour. Al meer dan een kwart eeuw geven beide artiesten de voorkeur aan de emotionele lading die muziek met zich meebrengt. Hun wereld is er een waarin ‘heavy’ een natuurkracht is; ‘daar waar progressie van binnenuit komt en de muzikale output aan de buitenkant is veranderd en in niets meer lijkt op de extreme metal uit de begin dagen.’

Om de avond goed te beginnen begon de avond met SOM. Som is een moderne doom post-rock band, en was uitermate geschikt om het publiek klaar te stomen. De band was voor velen onbekend, maar vielen erg in de smaak. Met de juiste balans van grove Deftones riffs en Tame Impala-esque zanglijnen is de muziek een perfecte match. De band was energiek en muzikaal erg strak. Tijdens 30 minuten durende show begon de zaal snel vol te lopen.

Na een korte pauze nam Sólstafir het stokje over. Sólstafir is een IJslandse post-metal band uit 1995 en erg populair in het genre. De groep staat bekend om de aangrijpende postrock met ontroerende vocalen en instrumentatie die doet denken aan landgenoten Sigur Rós. De mannen betraden het podium met barratels, hoeden en leren jassen, om vervolgens gelijk te knallen op het podium. Tijdens de show werd weinig gesproken, maar frontman AdalBjörn Tryggvason maakte veel interactie met het publiek tijdens de nummers. Het publiek ontving de band goed en er ontstond zelfs een kleine moshpit vooraan. De frontman bedankte Haarlem op het einde en sprak lovend over de volgende band; Katatonia.

Dan mocht Katatonia eindelijk het podium betreden om 21:45. Katatonia bracht zeer recentelijk hun nieuwe album ‘Sky Void of Stars’ uit, en trakteerde het publiek op veel nieuwe nummers tijdens de show. De mannen werden gedurende de show belicht als een silhouet, wat de aandacht echt voornamelijk naar de muziek zelf trok. De band begon ietwat stroef, maar na een nummer of twee zaten ze er goed in en speelden ze veel oude bekende nummers. Zo wisten ze veel mensen te raken met hun aangrijpende, gevoelige zanglijnen, en speelden ze enorm strak.

Het was al met al een zeer geslaagde avond. De bands overtroffen alle verwachtingen van het publiek en de sfeer was erg gemoedelijk doch gezellig.