Diabolic Night – Beneath the crimson phrophecy

Ronald van Bruggen | 8 October 2023 | CD | No Comments

Oprichter Kevin Heier, ofwel Heavy Steeler, achtte in het tiende jaar van het bestaan van zijn band Diabolic Night de tijd rijp om de opvolger van het geweldige debuut ‘Beyond the realm’ uit te brengen. Het debuut uit eind 2019 met een blackened speed mix van Slayer en Iron Maiden is toen ook door Rockmuzine besproken, https://rockmuzine.nl/2019/12/17/diabolic-night-beyond-the-realm/, en werd toen lovend ontvangen, dus er zijn nu zeker hoge verwachtingen van de opvolger. In de door de Duitse oprichter meegestuurde bio is te lezen, dat ‘Beneath the crimson phrophecy’ tekstueel richting een thematisch album gaat en dat het geluid wat zwaarder klinkt.

Na een voor Diabolic Night typisch onweersintro opent ‘Tales of Past’ met een heerlijke blackened punk thrashriff, blastbeats volgen om in de snelle coupletten te vervolgen met wel een vrij generieke gitaarriff, het refrein bevat het typische blackened gitaarsausje. Ook het volgende nummer ‘The sacred scriptures’ is een lekker klinkend nummer al is het gitaarwerk ook hier redelijk generiek. ‘Pandemonium’ heeft een NOWBHM-klinkend mid-tempo begin, maar vervolgt na een kleine minuut ultrasnel in de coupletten met nu wel wat origineler klinkend gitaarwerk. Inmiddels is duidelijk, dat het geluid inderdaad wat donkerder en zwaarder klinkt dan op het debuut, door dit wat donkerder geluid gaat het baswerk ook wat meer richting Motorhead en dat vind ik persoonlijk altijd heerlijk. ‘Starlit skies’ start traag en zwaar om na circa 1 minuut snel te vervolgen met qua gitaarriff in de coupletten ook nu weer wat generiek werk, jammer is dat de fadeout wat te lang duurt. ‘Vicious assault’ bevat wat spannender gitaarwerk, de riff is lekker zagend. Ook de laatste 2 nummers liggen in het verlengde van de meeste voorgaande nummers, waarbij afsluiter ‘Aktares has fallen’ opvalt door zijn relatief lange duur van iets meer dan 8 minuten en ook een wat te lange fadeout.

Het is wel duidelijk, dat het tweede Diabolic Night-album minder impact heeft dan het debuut, het album luistert zeker lekker weg, slechte nummers staan er mijns inziens niet op dit album, maar het is qua gitaarriffs toch net even teveel van hetzelfde. Maar als dit je eerste kennismaking met de band is dan denk je hier wellicht toch wat anders over, kwaliteit is namelijk zeker aanwezig. (81/100) (High Roller Records)