Baroness – STONE

Ad Keepers | 2 November 2023 | CD | No Comments

STONE is het zesde album van deze eigenzinnige Amerikaanse metalband en het derde album wat ze uitbrengen op hun eigen label Abraxan Hymns. STONE wijkt enigszins af van de vijf voorgaande albums. Niet zo zeer muzikaal maar wel in twee andere opzichten.

Ten eerste is er met STONE een einde gekomen aan de albumtitels die gerelateerd konden worden aan kleuren. Ten tweede is dit het eerste album dat is opgenomen met dezelfde bezetting als het voorgaande album ‘Gold And Grey’ dat stamt uit 2019. Baroness raakte middels ‘Red Album’ (2007) en ‘Blue Record’ (2009) bekend bij het grote metal publiek. Enige overgebleven originele bandlid-en leider John Baizley benadrukt dat Baroness niet in herhaling wil vallen maar zich constant wil vernieuwen. Ik ben het met hem eens. Ook dit album wijkt af van de voorgaande vijf. Grootste verandering is dat Gina Gleason prominenter te horen is. Zowel vocaal als ook haar goede gitaarwerk. Ik ben hier persoonlijk wel blij mee.

Na het korte instrumentale introotje ‘Embers’ klapt Baroness er meteen op met het uitstekende ‘Last Word’. Na dit nog redelijk vertrouwde stijleigen nummer komt het verrassende en ijzersterke ‘Beneath The Rose’ waarin Baizley niet alleen zingt maar het merendeel van het nummer brengt in een soort ‘spoken word’ performance a la Henry Rollins. Heel apart, ook het Thin Lizzy achtige twin-gitaarwerk in het midden van het nummer is om van te smullen. De riff van het nummer is wel in de typische Baroness stijl. ‘Beneath The Rose’ gaat naadloos over in ‘Choir’ waarin Baizley helemaal niet zingt maar doorgaat met zijn ‘spoken word’ stem. Na dit psychedelische hoofdstukje volgt het Beatle-esque ‘The Dirge’ wat even wennen is maar prima past in het totale muzikale pallet van STONE. ‘Anodyne’ is een sludgy nummer waar fans van Monster Magnet en Kyuss zeker blij van zullen worden. ‘Shine’ is het nummer waar Baroness nog het meest bij haar oude vertrouwde stijl blijft. Het is één van de hardere nummers van het album met opzwepend drumwerk van Sebastian Thomson en Maiden-stijl gitaarwerk. ‘Magnolia’ zet je in het begin op het verkeerde been met een rustig begin. Na twee minuten slaat het echter om in een Mastodon-achtige beuker. ‘Under The Wheel’ is een donker nummer en ademt Alice In Chains.

Afsluiter ‘Bloom’ is rustig met mooi akoestisch gitaarwerk. John Baizley is nu ook weer verantwoordelijk voor de albumhoes. Het geluid van STONE is ook dik in orde. Voor de mix is Joe Barresi verantwoordelijk die onder andere bekend is van zijn werk voor TOOL en Kyuss. Bob Ludwig heeft het album gemasterd, hij verwierf bekendheid door zijn samenwerking met Nirvana. Beste nummers, ‘Last Word’, ‘Beneath The Rose’, ‘Shine’ en ‘Magnolia’.

Baroness heeft met STONE een album uitgebracht waarop er wederom nieuwe muzikale paden worden bewandeld. STONE had (althans voor mij) meerdere luisterbeurten nodig om het ten volste te waarderen maar dat zijn meestal de beste albums. Kleine tip nog tot slot. Probeer de Deluxe versie van STONE te bemachtigen. Op de bonus-CD staan namelijk lekkere live uitvoeringen van ‘The Birthing’, ‘A Horse Called Golgotha’, ‘Eula’, ‘Green Theme’, ‘Desperation Burns’ en ‘I’d Do Anything’. Aan bevolen voor fans van Mastodon en natuurlijk Baroness zelf (88/100) (Abraxan Hymns)