Mike Tramp’s White Lion spreekt de taal van Rock ‘n’ Roll
Ruim op tijd arriveer ik in Uden om Mike Tramp’s White Lion en voorprogramma Foxy Venus te gaan bekijken. Niet dus. Om iets voor 20:30 stap ik de Pul binnen en zie ik nog net tien seconden van Foxy Venus die in tegenstelling tot wat was aangekondigd, een half uur eerder dan is aangekondigd zijn begonnen. Vandaar dan ook geen verslag van het voorprogramma. Mensen die wel het gehele optreden hebben gezien vertelden me dat Foxy Venus een goed optreden had gegeven. Eigen nummers die weliswaar niet bijster origineel waren maar goed in elkaar staken. Maar zoals gezegd, ik heb het zelf niet gezien. Volgende keer beter.
Mike Tramp’s White Lion stapt dus ook eerder het podium op. De goed gevulde Pul heeft er duidelijk zin in. Na een ontzettend lang en fout jaren 80 intro-muziekje komt de inmiddels 64-jarige sympathieke Deense zanger en zijn band bestaande uit Marcus Nand op gitaar, Kenny Andy Garde op de drumkruk en bassist Claus Langeskov die vakkundig de ‘leegtes’ opvult als Nand aan het soleren is zodat een tweede gitarist overbodig is. Een medewerker van de Pul liet me weten dat er geïnvesteerd is in een nieuwe PA-installatie en dat is duidelijk te horen. Het geluid is loepzuiver en ook nog eens op een aanvaardbaar geluidsniveau. Op één grote dissonant na klopt eigenlijk alles deze avond.
Alle nummers worden perfect en natuurgetrouw nagespeeld behalve ‘Cry For Freedom’ dat zo is verbouwd dat de tranen je in de ogen schieten. Wat een belabberde versie vergeleken met de originele album track. Ook bespeurde ik een aantal minieme foutjes bij het navolgende ‘Broken Heart’ maar een kniesoor die hier verder op let. Daar staat dan weer tegenover dat het zelden gespeelde ‘El Salvador’ ten gehore werd gebracht. Een zeer aangename verrassing.
Dat Scandinaviërs een goed gevoel voor humor bezitten bewijst Mike Tramp die tussen de nummers door mooie anekdotes vertelt en uitlegt waarom er geen merch te koop is. Er wordt afgesloten met ‘Lady Of The Valley’ waarbij de band voor de laatste keer nog eens alles uit de kast haalt. Mike Tramp slaat de spijkervolledig op zijn kop als hij zegt dat Rock ‘n’ Roll bedoeld is om mensen zich goed te laten voelen en blij te maken. Ik sluit me hier volledig bij aan. Blij verlaat iedereen dan ook de Pul na deze nostalgische avond die ons even terugbracht naar de mooie jaren 80.
