Sixx: A.M – Prayers for the Damned-volume 1

Sixx: A.M. komt uit Los Angeles en bestaat uit bassist Nikki SIXX, gitarist DJ Ashba en zanger James Michael aangevuld met een drummer. Momenteel is dat Dustin Steinke. ‘Prayers for the Damned’ is het 4e album dat op 29 april is verschenen.

Het 1e album ‘the Heroin Diaries soundtrack’ was de muzikale omlijsting van het boek dat Nikki Sixx over zijn zwartste jaar gedurende zijn heroine verslaving schreef. Het 2e album ‘ This is gonna Hurt’ werd voorzien van een boek met bijzondere en kunstzinnige foto’s en verhalen van Nikki Sixx. Met het 3e album werd het concept boek + album doorbroken en kregen we een band album voorgeschoteld. De licht industriële hoogstaande Amerikaanse radio (hard)rock werd ingeruild voor een poppier geluid.

Met het 4e album ‘Prayers for the Damned-volume 1’ gaat SIXX: A.M. eigenlijk pas echt van start. Je mag SIXX: A.M. nu een band noemen. Nikki Sixx hoeft geen voorrang meer te geven aan Motley Crue, D.J. Ashba niet aan Guns n’Roses en James Michael heeft zijn producers agenda vrijgemaakt. Hierdoor kan de band eindelijk echt gaan touren. En dat gaat het komende jaar ook gebeuren. Momenteel spelen ze nog in Noord Amerika waarna ze voor clubshows (14 juni in Tivoli) en de grote festivals (o.a. Rock Am Ring en Graspop) alvast naar Europa komen. Tijdens het touren wordt volume 2 dat gelijktijdig met volume 1 is opgenomen uitgebracht en eind van het jaar voor het kerstreces gaat de band alvast de studio in voor een opvolger die in 2017 het licht zal zien.

Genoeg info. Dit album gaat weer richting de eerste 2 albums. De songs zijn ook weer een stuk steviger en moeten even groeien alvorens je ze echt op waarde schat. De opener ‘Rise’ zet meteen de toon. Een stevige moderne rocksong en toch niet te voorspelbaar. Het volgende ‘You have come to the right place’ en ‘I’m sick’ trekken deze lijn met gemak door. Het titelnummer kent een prachtige opbouw. ‘Better man’ is een relaxte ballad achtige feelgood rocksong. ‘Can’t stop’ doet mij aan Shinedown denken. Het stampt en blijft in je hoofd zitten.

‘When we were gods’ kent weer een goede afwisseling tussen couplet en stevig refrein. ‘Belly of the beast’ is mijn favoriete nummer van het album. Het is heerlijk afwijkend met slide achtig lui bleusy gitaarwerk en een indringende zanglijn. Op ‘Everything went to hell’ is de industriële touch het meest aanwezig. ‘The last time (my heart will ever hit the ground)’ zal een geweldige live knaller worden. Het album sluit af met het langste en beste nummer ‘Rise of the melancholy empire’ dat een prachtige opbouw kent en eindigt in een geweldige muzikale climax.

Een SIXX:A.M. fan kan dit album blind aanschaffen. Het is een evenwichtig album waarop alles wat de band tot nu toe heeft gedaan samenkomt. Sterke nummers, goede muzikanten, moderne productie en weer een productie album cover.

Hopelijk is volume 2 even goed als volume 1. Over een maandje of 4 kunnen we dit controleren. Voorlopig kunnen we ons te goed doen aan dit album en de concerten.

(8,5/10, Eleven Seven/ADA/Warner music)