TDW – Aphrodisia

Tom de Wit is de man achter de EP ‘Aphrodisia’. Dit album is een extra release, als voorbode voor de dubbel cd ‘The Antithetic Affiliation’ (Verwacht april/mei 2017). Als ik een fysieke CD opgestuurd krijg, luister ik vrijwel direct. Nog niet om een recensie te schrijven. Puur uit nieuwsgierigheid. Tijdens het luisteren van deze symfonische/prog. metal EP viel op me dat er een tweedeling te horen is. Hierdoor werd mijn belangstelling gewekt over het verhaal dat achter de EP zit. Ik nam contact op met Tom, later meer daarover.

Een beetje muziek klinkt samen met sampling. Dit herhalende geluid lijkt op een “robotmachine” in een fabriek. Deze machine kraakt en ruist. In eerste instantie komt dit een beetje vreemd over. Later blijkt het in balans te zijn met de rustig gezongen tekst. De symfonische muziek past er prima bij. Langzaam komt de metal boven drijven. Gevolgd door een onvoorstelbaar hoog tempo in de zang. De woorden zijn nauwelijks te verstaan. Maar de frustratie is duidelijk hoorbaar. De meerdere vocalen en de muziek geven de onrust en strubbelingen van het leven weer. De sampling voelt als “leven op de automatische piloot”. Toch heeft de impact en de contrasten van muziek en zang deels te lijden onder het volume van de ruisende sampling. De tekst raakt soms iets verstrikt in het geheel. Als de indrukwekkende tekst beter naar voren was gekomen, had deze goed opgebouwde track mij intenser geraakt.

Al vrij snel is duidelijk dat ‘Dirge’ een hele andere track is dan zijn voorganger. Beiden vocalisten zingen hier helder. De tekst is grotendeels te verstaan. Het geluid van sampling is even te horen, dit zorgt voor eenheid. Hoewel mijn eigen gedachten geen enkele overeenkomst hebben (gehad) m.b.t. “stoppen met leven”, zijn de volgende zinnen ingrijpend:

“And if I stop, what will I leave behind?
Will there be tears? Will they miss me?”

Ik voel de tranen achter mijn ogen branden. Tom laat blijken dat hij geen cryptische teksten gebuikt, maar liever duidelijk zegt wat hij kwijt wil.

De tweedeling op ‘Aphrodisia’ is duidelijk: het derde nummer, Anthem, valt in de “donkere” categorie. Ook hier is de frustratie aanwezig. Het laatste nummer ‘Lovesong’ is lichter.

Nu kom ik terug op mijn gesprek met Tom. Hij heeft behoorlijke tegenslagen gehad in zijn leven. Dit zal terug te horen zijn op ‘Antithetic Affiliation’: op de donkere cd zullen boosheid, frustratie en machteloosheid de hoofdrol hebben. Op de lichte disc zijn euforie, geluk en verwondering het thema. Beide cd’s zullen onverwacht eindigen. Het album ‘Antithetic Affiliation’ wordt verfijnder dan deze EP. Je zal meer laagje over laagje horen, en de nuances zullen beter naar voren komen.

Mijn conclusie: Je hoort zes verschillende stemmen op deze EP ‘Aphrodisia’.
Vier vocalisten van de Dreamwalkers Inc (dit is de live-band van TDW). Plus twee gastvocalisten. Hierdoor komt er soms best veel op je af. Ook qua muziek en sampling. Gun deze EP de tijd om te groeien, want alles is met zorg gecomponeerd. Wel had de balans tussen het volume van de diverse muziekinstrumenten, zang en sampling wat beter gekund. De basis, en vooral de teksten zijn erg goed. Daarom blijf ik naar ‘Aphrodisia’ luisteren. Als het totale geluid perfect uitgebalanceerd wordt, zou TDW met ‘Antithetic Affiliation’ komend voorjaar zomaar eens een top plaat kunnen lanceren.

(7,5/10, Layered Reality Productions)