Gingerpig – Ghost On The Highway

Gingerpig bestaat sinds 2009 en begon ooit met zijn vieren. Drie jaar geleden verliet toetsenist Jarno van Es de band. De overgebleven leden Boudewijn Bonebakker (zang en gitaar), Maarten Pointers (drum) en Stef Gubbels (bas) besloten niet op zoek te gaan naar vervanging. Ze zijn met z’n drietjes verder gegaan.

De titel van het derde album ‘Ghost On The Highway’ is zorgvuldig gekozen. De titel verwijst naar de muzikale reis die ze met passie afleggen. De bestemming is van minder belang. Natuurlijk moesten de mannen een andere weg inslaan toen Jarno de band verliet. Hun ‘reisverslag’ bestaat uit een mix hard rock, blues en metal. Op de albumcover is een foto te zien van een auto op de snelweg. Een ‘kiekje’ van hun muzikale reis.

Dit instrumentale intro van ‘The Nature Of The Fool’ is pakkend. Boudewijn heeft een prettige stem, maar is hij niet zo goed te verstaan. Ondanks dat Gingerpig maar uit drie man bestaat, klinkt het heerlijk vol en vooral lekker veel. De high hats hebben een hoofdrol in het intro van ‘Stay Down’. Stef laat een gaaf basloopje horen. De gitaarrif van Boudewijn mag er ook zijn. Maarten drumt mooi afwisselend, soms strak, dan weer vol op de buitenrand van de high hats waardoor het beetje bombastisch klinkt. Daar hou ik wel van!

‘Hear Me’ heeft een rustig intro. De stem van Bonebakker komt hier mooi uit. De tekst is goed te verstaan. Het lichte slisje in zijn uitspraak valt nu goed op, maar dat is absoluut niet hinderlijk. Als de intensiteit van de muziek toeneemt is Boudewijn helaas slechter te verstaan en doordat er geen tekstboekje bij zit kan ik niet meelezen. De emotie op zijn stem is goed wel te horen. Deze emotie klinkt ook in de muziek door.

Het intro van de titelsong ‘Ghost On The Highway’ heeft pit. Lekker veel baswerk en een pakkende melodielijn. Boudewijn laat horen dat zijn stem ook rauw heerlijk klinkt. De achtergrond zang is best hoog, prima toevoeging. Er zijn leuke details in de muziek verwerkt. Goede breaks en fills in het drumwerk. ‘The Dog And The Gate’ is het negende nummer en laatste nummer dat vermeld staat. Dit nummer gaat up-tempo van start. En dat up-tempo blijft. De verstaanbaarheid van de zang is hier nog wat minder. Maar ik voel de passie, de power, en de energie in zang en muziek.

Tot mijn verbazing is de cd niet afgelopen, hoewel er echt maar negen nummers vermeld op de cd. Maar het display geeft een tiende nummer aan, een hidden track. Ik hou wel van dit soort verrassingen. De solo zang is goed. Wat een power op de stem! En het rauwe randje komt hier weer naar boven. Dan haalt Boudewijn uit, met een behoorlijk bereik. Het nummer eindigt onverwacht.

Gingerpig heeft een cd met volle bak passie neergezet. Gevuld met lekker veel ‘herrie, hele lekkere ‘herrie’. Dit alles gaf mij een heerlijke dot energie. Voor mij het beste Gingerpig album (tot nu toe). Ik kon de verleiding niet weerstaan om de muziek flink hard te zetten. En ik denk dat ik de volgende keer deze verleiding weer niet kan weerstaan. (8/10) (Suburban Records)