Franse synths heersen in Patronaat (Perturbator & The Algorithm)
Het is niet altijd een even goed idee om op een doordeweekse dag uit je dak te gaan bij een goed dansfeestje. Toch heb je weinig keuze als Perturbator in de buurt langskomt. De Franse synthwave held neemt landgenoten the Algorithm mee om er een soort van complete avond van te maken. “Soort van”, aangezien de show morgen in Effenaar ook Neoslave en Timecop1983 op de lineup heeft staan, dus een beetje jaloezie is wel op zijn plaats.
Een band als The Algorithm lijkt als opener niet geheel op zijn plaats. Hoewel het tweetal ervaren is op het podium, is stage presence niet hun sterkste kant. Tel hierbij op dat de muziek van de heren een gevalletje “love it or hate it” is, en je hebt een twijfelachtige keuze. Gelukkig lijkt het Haarlemse publiek grotendeels aan de “love it” kant te zitten, aangezien er genoeg knikkende hoofden zijn te vinden, met hier en daar zelfs iemand die staat te dansen op de synth/djent/electro/metal mix die de heren maken.
De set is muzikaal strak, en hoewel frontman en schrijver Remi Gallego geen woord spreekt in de drie kwartier durende set, weet hij toch wat interactie te vinden met het publiek door dit met zijn armen te gebieden te klappen of juichen. De set bevat vooral materiaal van de twee nieuwste albums, met ‘Recovery Fail!’ als enige nummer dat hier niet op stond.
Na een korte verbouwing is het de beurt aan het tweetal van Perturbator om het podium tot zich te nemen. De heren hebben een stevige muur vol lichtapparatuur bij zich, die tijdens de set uitstekend wordt benut. De set is productioneel van hoog niveau; de setlist zit goed in elkaar qua doorloop. Slechts eenmalig gaat men van een hard nummer direct iets softs in. De temperatuur in de zaal lijkt gedurende set alleen maar te stijgen, wat eigenlijk niet meer dan logisch is. De tweede zaal van Patronaat is namelijk omgetoverd tot een massa dansende mensen!
Ook Perturbator stormt zonder enige woorden door zijn set heen, maar deze heeft net als The Algorithm zijn handgebaren meegebracht. Toch lijkt frontman en schrijver James Kent wat meer bedreven met het publiek, want op zijn gebaren wordt een stuk beter gereageerd. Helaas kwam na iets meer dan een uur en een kwartier een einde aan de set van de heren, en daarmee ook aan de avond. Iedereen lijkt flink uitgeput na deze twee overheerlijk sets vol Franse synths, dus het ismisschien maar goed ook dat de avond een uurtje eerder is afgelopen dan men van de meeste concerten gewend is.
