Sin7Sins- Purgatory Princess
Sinds het ontstaan van Sin7Sins in 2007 zijn er zijn enkele wisselingen geweest in de band line-up. Nu bestaat de band uit Lotus (zang), Gen Morphine (gitaar en zang), Tristan Hex (gitaar) en Corbin Crow (bass). Dit is het derde album van deze Nederlandse female fronted metalband, en het meest stevige tot nu toe. Dat het om een metalband gaat, doet de cover al vermoeden. Een doodshoofd met een soort gasmasker op. Ook het gebruikte lettertype past bij metal.
Het album begint met ‘Hearts of stitches’. De eerste paar seconden klinken wat elektronisch en zijn rustig. Om daarna lekker over te schakelen op metal, met redelijk hoog tempo. De stem van Lotus klinkt helder en combineert goed backing vocal van Gen. Hoewel de tekst duidelijk gezongen wordt gaat het soms te net snel om alles goed te verstaan. Jammer dat er geen tekstboekje bij zit. Gen komt met goed en verstaanbaar gruntwerk op de proppen.
Over het algemeen hebben de nummers die volgen geen pakkende intro’s. Ook het einde van de nummers zijn lang niet altijd origineel en soms zelfs voorspelbaar. De melodielijnen en refreinen zijn wel pakkend. Maar dat komt ook omdat ze best poppy klinken. Aan de ene kant is dit album waarschijnlijk te poppy voor de metalfans. Aan de andere kant misschien te veel metal voor de poppyfans. De refreinen zingen best snel mee en de melodielijn blijft ook wel hangen. Dit alles maakt dat de cd makkelijk weg luistert als je van alles aan het doen bent onder het luisteren. Maar als je echt alléén maar luistert valt het album tegen. Lotus zingt regelmatig hoog en volle bak, haar stem klinkt dan dun en iel. Het grunten van Gen is zoals eerder gezegd prima. Ook heeft hij een mooie volle zangstem. De stemmen van Lotus en Gen kleuren ondanks deze tegen stellingen meestal mooi bij elkaar.
In ‘Say what you want’ zit een leuke onverwachte wending: ik hoor strijkers, maar ik zie geen info bij het album of op de site. Jammer want ik wil altijd weten welke gastmuzikanten er mee spelen. Dit soort onverwachte wendingen in tempo volume had ik echter graag wat meer willen horen.
Al met al ben ik nog niet echt verrast. Maar dan komt de uitzondering: ‘Bittersweet dreams’ heeft een heel rustig piano intro. Helaas ontbreekt ook hier de info op cd en op de site, dus kan ik niet vermelden wie hier de toetsenist is. Ik verwacht de overschakeling naar metal, maar ik heb het helemaal mis. ‘Bittersweet dreams’ blijkt een rustige ballad te zijn. De stem van Lotus komt hier veel beter in uit. Echter met deze ballad hebben ze mij niet echt kunnen raken. Nog steeds geen wow factor.
‘Jerusalem’ heeft leuke Arabische klinkende details in de muziek. Deze geven een aangename variatie op de voorgaande nummers. Maar bij de samenzang zijn stemmen niet gelijk lopend gemixed, het scheelt maar een fractie van een seconde maar toch. ‘Different place different stage’: ook hier zorgen de strijkers weer voor een mooie en onverwachte wending. De details die er in verweven zijn, klinkt wat elektronisch. Ze vormen een leuke toevoeging.
‘Touch of Pandora’ heeft een heel kort en rustig intro. En ook hier de snelle overschakeling op metal. Een mysterieus gedeelte met Arabische invloeden. Lotus neuriet hier, wat mooi samen komt met de muziek.
Dit alles zorgt voor een heerlijke onverwachte wending, leuk !! Ik ben benieuwd wat er nog meer gaat komen. De meeste nummer waren vrij kort. Zouden we een lang nummer als afsluiter krijgen? Maar het einde wordt fantasieloos weggedraaid…en cd is afgelopen, jammer, want in Pandora had meer gezeten. Flauw einde van matige cd. (6/10) (Suburban Records)
