Claw Boys Claw (Luxor, Arnhem 22 mei 2015)

Een korte tour brengt Claw Boys Claw dit jaar ook op het podium weer tot leven. Het jaar 2013 en begin 2014 stond nog in het teken van de ‘Hammer’ tour en het is goed om te zien dat ze ook tussendoor nog wat speldenprikken uitdelen.

Luxor heeft een vrij grote zaal waarbij het onaangekondigde voorprogramma met Fuz een aangename verrassing was. De groep, bestaande uit 4 vrouwen, met op zang Savannah, op gitaar Franti, op bas Lieselot, en op drums Gini, had qua look en feel een jaren 60/begin jaren 70 outfit. Alleen de outfit van Savannah met haar Amsterdam T-Shirt viel een beetje uit de toon bij de rest waarbij een zeker tuttige uitstraling mooi contrasteert met de energieke sound. De dames zijn wat dat betreft uniek want zoveel girl bands zijn er niet. Ze hebben net een nieuwe EP uit, getiteld ‘Sugar Coated’, waarbij liefhebbers van Blondie (van voor het disco tijdperk) en de Breeders (met de dames Deal) een mooie vergelijking en typering zijn voor hun roots en het geluid van de band. De nummers ‘Black Hole’ en ‘Slow Dance’ werden goed ontvangen, en deze Amsterdamse band gaat zeker nog wel bekender worden.

Peter te Bos en zijn kompanen weten er weer een energieke bende van te maken ondanks dat de zaal maar matig bezet was. Luxor is wat dat betreft een oude zaal maar uitstekend geschikt voor concerten en geeft juist sfeer door de klassieke uitstraling die ze heeft. De garagerock dinosaurussen begonnen de show direct sterk en strak met ‘Troglodite’. Ook de heren van Claw Boys Claw zijn wat dat betreft weer uit hun schuilplaats gekomen om ons de stuipen op het lijf te jagen met vele gitaar erupties, zware baslijnen en het kattenkwaad van Peter. De show heeft zo zijn vaste rituelen; Peter die communiceert met het publiek, Trijntje nog bedankt dat ze niet door is (Dat scheelt hen zaterdag bij hun show weer wat bezoekers) en een rondgang door het publiek.

Natuurlijk werd op het publiek een aantal nieuwe nummers live uitgeprobeerd. Nummers die wellicht op een toekomstige plaat terecht zullen komen. We hoorden het onbekend klinkende ‘Hanging on a wire’, wat een nummer is dat direct bekend in de oren klinkt. Het blijkt echter een exclusieve bonus track van de LP versie van ‘Hammers’ te zijn.

Na in 2007 weer bij elkaar gekomen te zijn is deze Amsterdamse formatie inmiddels al weer twee platen verder en is hun oeuvre uitgebreid tot 11 releases. De platen zijn mooi maar Claw Boys Claw is toch bovenal een live-act die op menig festival voor reuring zorgt. Op de festival kalender zijn ze echter een grote afwezige dit jaar. Het concert in Arnhem is dan ook als exclusief te beschouwen en er volgen er nog maar een paar.

Het feest gaat echt goed los vanaf ‘Weatherman’, dat gevolgd wordt door ‘Indian wallpaper’, wat wel als de doorbraak uit 1985 voor Claw Boys Claw geldt. Het nummer ‘wild voodoo’ sluit dit energieke drieluik af. Daarna is het alweer tijd voor de toegiften waarbij het nummer ‘Rosie’ niet wordt vergeten. Als een crooner gaat Peter er bij zitten en vraagt het publiek nog verder naar voren te komen. Peter’s wil is wet want het publiek stroomt naar voren zodat samen het nummer ‘Rosie’ als enige rustpuntje in de show kan worden gezongen. Als de tonen van ‘I wanna be your dog’ klinken weet je dat het concert ten einde is. Dit is immers een ritueel bij elke Claw Boys Claw show: het eerbetoon aan Iggy Pop sluit een enerverend avondje af. De heren hebben nog steeds een tomeloze energie, en waar Herman Brood een concert gaf met pauze, blaast Claw Boys Claw vanaf minuut één tot minuut 90 als een locomotief door Luxor heen.