De vriendenclub die Black Stone Cherry heet

Een vrij rustige avond in Amsterdam staat op het punt om ruw verstoord te gaan worden. De rij buiten de melkweg geeft aan dat hier een populair bandje staat. In eerste instantie was Black Stone Cherry geboekt voor de Oude Zaal, echter ging de kaartverkoop zo goed dat er besloten is om de band in The Max (de grote zaal) te plaatsen.

 

Een klein kwartiertje later dan op de planning stond komt de band met veel bombarie het podium op. De lichten gaan uit, het nummer ‘Pony’ van Ginuwine knalt door de zaal en de fans weten het. Dit is het moment dat de band opkomt.
Bij het oplopen van de band klinken meteen de eerste akkoorden van het nummer ‘Me and Mary Jane’. De toon voor de rest van de avond is meteen duidelijk, dit wordt een ruige avond.

Dat hier een groep vrienden op het podium staat is meteen merkbaar. Van bassist tot gitarist, een voor een slepen ze het publiek op tot meedoen, meezingen. “Laten we er een feest van maken de komende anderhalf uur!”. Als publiek voel je je meteen een met de band alsof ze in je huiskamer staan. Luid meezingen, vuisten in de lucht en gaan!

Dat de slang van de Talk box van gitarist Ben Wells niet aangesloten zit wordt door een fan meteen opgelost. Dat je aan hun apparatuur zit is iets wat niet iedere artiest kan waarderen. Maar deze fan krijgt meteen een plectrum toegeworpen.Halverwege bedankt zanger Chris Robertson het publiek voor het kopen van genoeg tickets zodat de band in de grote zaal van de Melkweg mag spelen. Iets wat voor de band een verrassing was toen ze aankwamen.

Dat de band nu op tour is en 1 april pas het album uitbrengt is puur toeval. Deze tour was eerder geboekt dan dat de band de studio inging om het album op te nemen. De setlist is dan ook niet vol van de nieuwe nummers echter wordt de eerste single van het nieuwe album ‘Kentucky’ goed ontvangen. Als de fans over de rest maar half zo enthousiast zijn dan kan dit album nog wel eens hoog gaan scoren.

Om de band even wat pauze te geven is er een kleine drumsolo in de set geplakt, iets wat niet door iedereen in de zaal wordt gewaardeerd. Drumsolo’s worden vaak gebruikt door een drummer om te laten zien hoe goed ze wel niet zijn op de trommels, dat heeft John Fred Young echter helemaal niet nodig. De energie die hij deze avond de zaal in slingert laat duidelijk zien dat hij een zeer goede drummer is, staand en zittend ramt hij op het drumstel alsof Animal van The Muppet Show op hem gebaseerd is.

Black Stone Cherry geeft vol gas

Wederom wordt een nieuw nummer, ‘The Rambler’, prijs gegeven, een akoestisch nummer wat gaat over het vaak weg zijn als band, en dat je er niet altijd bent als er thuis iets belangrijks is. Een van de weinige nummers welke niet alleen door de band is geschreven.
En dan is het tijd om gas te geven, de muziek gaat in de vijfde versnelling en hier komt de band voorlopig niet uit. Na het nummer ‘Lonely train’ dachten velen dat het concert was afgelopen. Er wordt echter nog een snoeiharde versie van Motörhead’s ‘Ace of Spades’ ingezet. Het is vol gas en het publiek geniet zichtbaar. Dit is een avond die velen niet snel gaan vergeten.

Foto’s: Robert Westera – Rockmuzine