Anthrax – For All Kings

Is het altijd goed om naar het verleden te kijken? Nee, maar het heden kan nou eenmaal niet zonder het verleden. Was vroeger alles beter, nee gelukkig niet. Bands die ooit een stempel opgedrukt gekregen hebben, komen daar maar moeilijk weer los van. De term ‘NOT’ met bijbehorende mascotte, maakte van Anthrax een stel lolbroeken, die een aardig feestje konden bouwen.

Na een vliegende start met sterke albums als ‘Fistful Of Metal’ (met Neil Turbin op zang), ‘Spreading The Disease’ en ‘Among The Living’ groeide de populariteit gestaag en werd men gerekend tot de ‘Big Four’ (samen met Metallica, Slayer en Megadeth). Door in het begin van de jaren ’90 John Bush in te lijven was men klaar voor de volgende stap. De albums ‘Sound Of White Noise’ en ‘We’ve Come For You All’ lieten een gedreven (serieuzere?) band horen.

Met Joey Belladonna alweer een tijdje aan boord, probeert men van 2 walletjes te eten. Op zich geen slechte gedachte en waarom ook niet. Met een vaste spil die verantwoordelijk was voor zowel oude successen als nieuwe ontwikkelingen. ‘For All Kings’ is een gedegen album geworden, maar zonder verrassingen. De productie is okay, maar alledaags, zo ook de nummers. De venijnige riffs van Scott Ian zijn wel degelijk aanwezig en zo ook het vakmanschap van de rest, maar Joey is nou eenmaal geen John. Vooral in de zanglijnen blijft men achter en overtuigt men maar ten dele.

Het album biedt 13 nummers, waarvan er 2 kort en instrumentaal zijn en beter gezien kunnen worden als intro en outro. Nummers als ‘Breathing Lightning’ en ‘Evil Twin’ zullen moeiteloos hun weg vinden naar de hedendaagse setlist, maar ook bij Anthrax zal men blijven teruggrijpen naar de hoogtijdagen. Nogmaals de plaat luistert lekker weg, niets meer en niets minder. Vooralsnog ben ik genijgt om eerder een oud Anthrax album op te zetten dan dit nieuwe album.

Men is driftig op tour op dit moment als support van Iron Maiden in Zuid Amerika. Van de zomer doet men Graspop Metal Meeting en Dynamo Metal Fest aan. Misschien ben ik tegen die tijd een andere mening toegedaan.

(7/10, Nuclear Blast)