Fractal Mirror – Slow Burn 1

Fractal Mirror is een internationale studio band. Zanger Leo Koperdraat (tevens toetsenist/gitarist) en Ed van Haagen (bas, toetsen, percussie en achtergrondzang) maken sinds de jaren ’80 muziek in ons eigen land. Online werken ze samen met drummer Frank Urbaniak uit de USA. Slow Burn 1 telt 11 nummers. Het is een mix van prog/pop rock en wat indie invloeden.

‘Prelude’ heeft een mooie ingetogen start. De iets nasale stem van Leo Koperdraat is goed te verstaan. De sombere sound past bij de tekst. Er is een licht zoemend, trillend geluid in gemixt. Even denk ik dat er een wending is, maar het blijkt de overgang te zijn naar het volgende nummer. Dit heet ‘Miracle’ en heeft meer tempo. De melodie is pakkend, zodat de basis van ‘Miracle’ je al vrij snel bij blijft. Mooi lage tonen uit de drums van Frank. Je hoort laagje over laagje, keyboards, drum, percussie en meerdere vocalen worden versmolten tot één geheel. Ondertussen zit alles ingewikkelder in elkaar dan op het eerste gehoor lijkt.

Een rustig intro met akoestisch gitaar. ‘Floods’ heeft een mooie tekst. De melodie is om in weg te kruipen. Jammer genoeg is de drum even later iets te luid ten opzichte van de rest. De melodie en de details in o.a. percussie worden iets te veel naar de achtergrond gedrukt. Het gevoel om weg te kruipen vervaagt hierdoor. Na een decrescendo is dat gevoel terug, maar vlak daarna is het nummer afgelopen.

‘Embers’ start met het geluid van een cello en een minimum aan muziek en zang. De warmte van Leo’s stem en de tekst komen nu veel beter binnen. De muziek en zang blijven even op dit niveau. De manier van drummen is erg goed. Helaas is ook hier het volume van de drums iets te luid. Als muziek even later wat zachter klinkt, gaan drums even mee. De balans is nu goed. Op de zang zit een lichte echo, deze klinkt mooi in de boxen. Het einde is super. Er is duidelijk zorg besteed aan de opbouw van de nummers.

‘Fading’ heeft een pakkend, beetje poppy ritme. Ook nu hoor je aangenaam veel te gelijk: gitaar, bas groove, drums, het geluid dat lijkt op strijkers, en ook de keyboards ontbreken niet. Het volume gaat wat verder open, want het instrumentale stuk is super! Weer een mooi einde. Ook ‘Artifacts’ heeft een ietwat “poppy” ritme. Hierdoor ben je minder geneigd echt naar de teksten te luisteren, terwijl Leo duidelijk zingt. De achtergrond zang is subtiel toegevoegd. Het geluid van diverse fluiten is op de achtergrond te horen. Leo zingt even zo goed als solo. Dat had gerust langer gemogen dan de tekst meer impact gehad.

Het ritme krijgt meer aandacht dan de melodie op ‘Slow burn 1’. De ritmes zijn goed, en de dynamiek in drummen is goed te horen. Multi instrumentalist Brett Kull (Echolyn) heeft met diverse instrumenten en met zang een belangrijke bijdrage geleverd aan dit album. Tel hierbij 8 gast muzikanten op en je weet dat je veel hebt om naar te luisteren. Jammer dat dit een beetje in de verdrukking komt doordat de drum over het algemeen iets te luid gemixt is. Delen van songteksten komen in diverse nummers terug, zonder dat het saai wordt. Het zorgt voor eenheid. De opbouw van alle nummers is goed. Fractal Mirror heeft een goed en toegankelijk album gemaakt. Tot slot goed nieuws: Ze zijn al aan het schrijven voor Slow Burn 2.

(8/10, Eigen Beheer)