Bospop 10 juli: de muzikale verbroedering is compleet
Als we arriveren op de festival weide horen we in de verte tijdloze nummers die ons vaag bekend voor komen. Het betreft tijdloze nummers van Johnny Cash die feilloos worden uitgevoerd door het Eindhovense Def Americans. In de tent is vroeg in de middag een feestje gaande rond de muziek van deze legende.
De uit het Belgische Gent afkomstige mutli instrumentaliste Trixie Whitley serveert op het hoofdpodium rustig voortkabbelende songs. Helaas was de festival wei grotendeels leeg zodat de aandacht voor de soms hypnotiserende kunststukjes beperkt bleef.
Band The Howlin’, wier bandnaam refereert naar de stem van Joel Gaerthe, blijkt een zeer talentvol gezelschap te zijn. Stijlen als funk, hiphop en rock worden moeiteloos gecombineerd en lekkere grooves worden in de tent verspreid. Qua talent doet deze band denken aan het ook zo talentvolle Amerikaanse Delta Saints, al doet het muzikaal denken aan The Houseband uit de jaren tachtig. Opvallend is het dat de beïnvloedde baspartijen de muziek sturen samen met inventieve drumpartijen. De keyboard lagen en de gitaar vullen het geheel mooi op en de backing vocalen van tweelingzus Tess maken het af. Dit is een band om echt in de gaten te houden.
De Counting Crows hebben mooie songs in hun repertoire, maar bleven hangen in een zwoele performance die perfect paste bij het warme weer. Veel bezoekers laten de fijne composities en dito uitvoeringen liggend en zittend over zich heenkomen.
Powertrio Simo geeft een gedreven optreden weg in de tent, waarbij de muziek aan andere soortgelijk trio’s doet denken. Liefhebbers van stevige blues achtige rock genoten van dit optreden. Het merendeel van de 23.000 bezoekers liet het optreden van deze muzikanten links liggen.
Routinier Elvis Costello draait zijn uitgebreide carrousel van song en hits af op het hoofdpodium en weet de aandacht van het publiek tot het einde vast te houden. Wat wil je ook met songs die de tanden des tijds gemakkelijk hebben doorstaan. Ondanks dat de man het soms zichtbaar moeilijk had zijn oude niveau te evenaren was het een goed passende programmering zo midden op de dag
Een schril contrast: het Duitse The Bosshoss brak na de mooie liedjes van Costello de tent compleet af. Deze los geslagen Duitse cowboys hadden twee trucks met materiaal bij zich. Dit materiaal werd ingezet om een weergaloze, energieke en soms wat erotisch getinte show weg te geven. Deze spectaculaire Duitse rockshow bestaande uit in ieder geval twee drummers / multi instrumentalisten, drie blazers / trommelaars, bassist, 2 gitaristen, een keyboardspeler en zanger gaven een portie muziek en theater weg die als gemeenschappelijk deler country had. Muzikaal en totaal onverwacht hoogtepunt van het optreden was de uitvoering van Dolly Parton’s ‘Jolene’ samen met Ilse de Lange en JB Meijers.
Verdeelde reacties riep het optreden van The Mavericks op. Menig bezoeker vond het echt iets voor in een kermistent en een ander kamp vond het geweldige festival muziek. De objectieve luisteraar vond het echter feestmuziek dat werd er voor het hoofdpodium ruimschoots gevierd.
Nog meer verdeeldheid veroorzaakte de Amerikaanse meester gitarist Steve Vai. Vai gaf, begeleid door een superieure begeleiding van drum, bas en tweede gitaar, een briljant optreden weg waarin zijn virtuositeit op de gitaar uiteraard centraal stond. Vai, die vroeger 14 uur per dag oefende voordat hij door de auditie bij Frank Zappa kwam, combineerde technische perfectie met invoelende partijen. Ook de grootste sceptici van dit soort muziek gaven toe: een nummer als ‘For The Love Of God’ ging ondanks de muzikale complexiteit ook door merg en been van de niet kenners.
Santana, met een uitgebreide band afgereisd naar Weert, paste perfect op dit festival in combinatie me de zomerse en vriendelijke festivalsfeer. Na een kwartiertje opwarmen werd er een dik uur dansbare Latin muziek uitgestrooid met subliem gitaarwerk van Santana en de rest van zijn band. De energie van dit muzikaal organisme vloeide over het hele terrein. Tijdloze muzikale hoogtepunten werden afgewisseld met sterke songs van het recente album ‘Santana IV’. Er was zelfs plek voor de Police cover ‘Roxanne’.
K’s Choice is bezig met een geweldige sterke periode. We hadden ze enkele weken al live zien vlammen tijdens het open lucht festival in Genk. Zangeres Sarah Bettens zit duidelijk in de kracht van haar leven nu haar privé sores achter de rug is. Het sympathieke gezelschap had de volle tent op haar hand en speelde tot ver na de geplande eindtijd door.
Omdat Santana weigerde als festival sluiter op te treden werd de eer gegund aan het Kensington. Dit immens populaire kwartet greep deze kans aan om zich te presenteren als wellicht de fijnste melodieuze rockband van de Benelux en omstreken. De muziek werd ondersteund door rook en vuurwerk wat tot een mooi visueel spektakel leidde. Een fijne afsluiter van een van Nederlands leading bands van in alle opzichten voor iedereen geslaagde Bospop happening.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
