Force of Progress – Calculated Risk

Vier mannen leerden elkaar via een muziek platform kennen. In 2016 is het idee ontstaan om met elkaar iets op te zetten. Dit werd Force of Progress. Deze Duitse prog rockband bestaat uit: Chris Grundmann, Dominik Wimmer, Hanspeter Hess en Markus Roth. Ze spelen allemaal meerdere instrumenten, waaronder keyboard. Je zult dus heel wat toetsen horen op dit instrumentale album ‘Calculated Risk’.

Snel en licht bespeelde toetsen tijdens het intro van ‘Ticket’. De snaren zorgen regelmatig voor wat zwaarder tegenwicht. De elektronische sound van de toetsen wordt afgewisseld met lichte pianoklanken. In een minimalistisch stukje zijn de pianoklanken even solo. Alles is goed gespeeld. Bovendien is de geluidskwaliteit prima. Toch ben ik nog niet helemaal overtuigd. Wellicht doordat er even vrij veel herhalingen gespeeld worden. Er zijn best veel laagjes over elkaar, daar houd ik van. Maar sommige stukjes komen een beetje in de verdrukking. Nu word ik niet gegrepen door de muziek. Het einde sterft iets te snel weg.

‘Shapeshifter’ heeft een langzamer intro. Ik ben benieuwd wat er komen gaat. Al snel ligt het tempo weer hoger. Het orgelspel is iets te veel op de achtergrond. Door het hogere tempo delven ook andere dingen een beetje het onderspit. Ook de gesamplede stem is moeilijk te verstaan. Deels omdat het volume van de muziek ongeveer gelijk blijft. Verrassende wending naar een rustiger deel. Na lekker rockend stuk volgt mooi maar plotseling einde. In ‘Always’ zijn de snaren wat zwaarder en is er een vleugje metal. De strak gespeelde stukken gaan een beetje verloren in het geheel. Ondertussen klinkt het geluid van een xylofoon en een cello, mooi en onverwacht. Het vervolg is iets minder pakkend. De verrassingen zitten vooral in de rustige delen. In de snel gespeelde delen volgen de verrassingen elkaar soms net te snel op om impact te hebben. Al eerder hoorde ik prima drumwerk. Nu zelfs een korte heerlijke drum solo, gaaf!. Door de onverwachte wendingen is dit het mooiste nummer tot nu toe.

‘Calculated risk’ bevat diverse verrassende wendingen. Ondanks deze leuke wendingen mis ik een beetje ‘kop en staart’ in de opbouw van dit korte nummer. Het intro van ‘The man who played God’ is boeiend. Dit houdt ‘Force of Progress’ niet helemaal vast. Totdat er een gave wending door de toetsen is. Hierna volgt een verrassend stuk. Na een korte rust is de wending naar up tempo bijzonder. Ik kijk even op de display of dit nog hetzelfde nummer is. Het duurt even voordat ik eenheid merk. In het up-tempo deel hoor je heerlijk orgelspel. Dit gaat naadloos over in elektronische sound. Er zijn nog een aantal wendingen. Waarbij de instrumenten één voor één alle ruimte krijgen. Hierdoor komt de muziek beter tot zijn recht. Weer een verrassende overgang in de muziek, yeah! Het lekkerste is voor het laatst bewaard.

Bij instrumentale muziek weet je soms zonder titel te lezen, waar de instrumenten over vertellen. Dat heb ik hier nauwelijks. Diverse wendingen lopen in elkaar over. Het tempo is regelmatig vrij hoog. In het volume zijn er niet zo heel veel wisselingen. Sommige delen raken een beetje verstrikt in het geheel. Als het volume en/of tempo van één of meerdere instrument af en toe lager was geweest, had een ander instrument meer aandacht gekregen. Hun muzikale kunnen gaat soms bijna verloren door de hoeveelheid en de snelheid die ze laten horen. Ze hebben mij niet helemaal één weten te maken met de muziek. Jammer, want Force of Progress speelt technisch goed tot zeer goed.

(76/100 , Progressive Promotion Records)

Track list:

Ticket (8.08)
Sole Survivor (7.24)
Sapeshifter (6.15)
The Cube ( 4.40)
Lift me up, down by the seaside (5.02)
Always ( 5.27)
Calculated risk (3.40)
The man who played God (8,25)