Subterranean Masquerade – Vagabond

Ongeveer 20 jaar geleden werd de progresieve rockband Subterranean Masquerade opgericht. Deze band heeft een uitgesproken stijl. Ze mixen doom, metal, psychedelische rock en atmosferische muziek tot een soms merkwaardige meltingpot. Hierbij laten ze hun inspiratie de vrije loop zonder zich beperkingen op te leggen. ‘Vagabond’ is het derde album van de band.

‘Place for Fairytales’ start vrij kalm en toch een beetje vrolijk. Na een korte rust verwacht ik een explosie van geluid. Maar de sfeer blijft liefelijk. Even later neemt het volume toe. Toch is er van een explosie van geluid geen sprake. Maar het liefelijke is na deze crescendo wel eventjes weg. Er zijn allerlei transities in de muziek, o.a het geluid van blazers is te horen. De snaren en de toetsen zijn volop aanwezig. Een kort, rustig stuk is ingelast. Als tempo en volume wat hoger liggen zijn er enkele grunts op de achtergrond. Deze lopen door de zang heen. De stemmen van Kjetil Nordhus en Eliran Weizman passen goed bijelkaar. De opbouw naar het kalme einde is fantastisch.

Hoewel ‘Nomad’ pittiger start is er van een flink portie metal geen sprake. Aangenaam veel snaren door de gitaristen Tomer Pink en Or Shalev en bassist Golan Farhi. Er worden enkele zinnen gegrunt, terwijl de muziek rockend is, prima combinatie. Vooral de wending naar het psychedelische deel is verrassend. Door de manier waarop dit rustigere stuk is opgebouwd kom je nog bijna oren te kort. Zang en grunts klinken korte tijd samen, nu niet door elkaar, maar met elkaar. Weer een boeiende opbouw naar het einde toe.

De eerste Oosterse tonen van Kippur klinken te ver weg. Ineens is het geluid weer dichterbij. Opzet of foutje? Voor mij voelt het aan als een korte disbalans. De Oosterse sfeer maakt plaats voor melancholie. Weer lijkt er een accordeon bij te zijn, nu met strijkers. Tekst en muziek zijn in balans. Melancholie wordt even vervangen door pit. Hier ontstaat er een potpourri van allerlei stijlen. Metalinvloeden, grunten, klassiek georiënteerde muziek, Oosterse klanken, zelfs het geluid van koperblazers is geïntegreerd. Soms hoor je deze dingen na elkaar, soms door elkaar. Ondanks deze hoeveelheid is het nergens over de top. Bij dit alles hoor je heerlijk drumwerk van Matan Shmuely. Wat komt er veel op je af, maar wat is dit genieten! Gaaf hoe deze track langzaam tot stilstand komt.

Ook ‘Hymn of the Vagabond’ heeft Oosterse invloeden. Eerst zijn ze langzaam. Hiertussen door klinkt het geluid van strijkers. Ineens laat Shai Yallin rockend orgelspel horen. Prima ondersteund door grunts. Deze worden verruild door zang. Even later wordt een stem ingezet als instrument. Dit vormt een prima match met de Oosterse stijl van de muziek. Korte, maar mooie opbouw naar het einde. Natuurijk is ‘Space Oddity’ een cover van David Bowie. Het is altijd even afwachten bij covers hoe ze uitpakken, maar de eerste zinnen zijn al raak. Deze eigen versie van Subterranean Masquerade is met respect gedaan. De saxofoon, in combinatie met het geheel, verdient een wow factor. Het volume inclusief de drums sterft langzaam weg. Jammer dat dit met een fade out eindigt, verder is dit een geweldige afsluiter.

‘Vagabond’ bevat veel bijzondere wendingen en combinaties. Bovendien is de variatie aan invloeden erg groot. Nergens is er te veel van het één of te weinig van het ander. Knap dat alles bijna constant in harmonie is gebleven. Melodie en ritme zijn prima in balans, net als het verschil tussen de lichte en de zware muziek. Ook de verhouding tussen grunten en zingen is goed. Subterranean Masquerade heeft weer een boeiend album afgeleverd.

(85/100, ViciSolum Productions)

Tracklist:
1. Place for Fairytales (6:53)
2. Nomad (5:56)
3. Ways (4:41)
4. Carousal (1:53)
5. Kippur (6:56)
6. Daled Bavos (4:41)
7. As You Are (3:05)
8. Hymn of the Vagabond (7:35)
9. Space Oddity (6:15)

Line-up:
Kjetil Nordhus – zang
Eliran Weizman – zang
Tomer Pink – gitaar
Or Shalev – Guitars
Shai Yallin – Keyboards
Golan Farhi – Bass
Matan Shmuely – Drums