Kaprekar’s Constant – Depth of Field

Het Engelse prog rock project Kaprekar’s Constant bracht in 2017 hun album ‘Fate Outsmarts Desire‘ uit. Dit debuut kreeg lovende reacties, daarmee legden ze de lat voor het nieuwe album, ‘Depth of Field’, behoorlijk hoog. De bijdragen van David Jackson (Van der Graaf Generator) en Ian Anderson (Jethro Tull) zal veel ‘prog-heads’ nieuwsgierig maken. Daarnaast duren drie nummers langer dan tien minuten.

 ‘Rosherville Part 1’ heeft een sferische start, waarin langaanhoudende noten worden gespeeld. Na een aangenaam lang, instrumentaal intro begint Bill Jefferson te zingen, met zijn prettige, herkenbare stem. Zang en muziek zijn in balans.  Ook Dorie Jackson zingt een deel weg over de tuinen van ‘Rosherville gardens.’  Zo nu en dan dwarrelt er een fluit doorheen. Er zijn talloze details in de muziek die goed verdeeld zijn over de koptelefoon. De meeste wendingen verlopen vrij subtiel. Na paar keer luisteren hoor je steeds nieuwe dingen. De muziek is divers, je hoort licht rockende elementen maar ook folk invloeden, dit laatste door bijvoorbeeld fluitspel. Een (kerk)klok slaat een aantal keer dit wordt afgewisseld met een enkele aanslag op de piano. Het saxofoonspel van David Jackson komt mooi naar voren. Daarnaast bespeelt hij diverse fluiten. Deze vrij rustige, maar afwisselende track dooft mooi langzaam uit. 

Het geluid van een groot aantal strijkers klinkt bij aanvang van ‘White Star’s Sunrise’ dit benadert het warme geluid van cello’s en/of altviolen. Je zou misschien een groteske opbouw verwachten, maar dat is niet het geval. Het nummer gaat heel anders verder, de melodie is liefelijk. Weer is de verdeling tussen links en rechts in de koptelefoon prachtig. Zo nu en dan zijn er veel laagjes in de muziek, zonder dat deze bombastisch wordt.  Instrumentale delen worden afgewisseld met vocale. Daarnaast komt de variatie ook van de wisselwerking tussen de verschillende instrumenten. Bovendien zijn er enkele akoestische delen en gesproken sampling ingelast. Kortom er is veel om naar te luisteren. Het luistert makkelijk weg, maar de muziek zit complex in elkaar. De gestapelde zang past prima in het geheel. Een aantal keer lijkt het of dit nummer bijna afgelopen is, maar niks is minder waar. Dit blijkt een epic te zijn van maar liefst meer dan 23 minuten. Het einde wordt langzaam weggedraaid.

 Mysterieuze geluiden aan het begin van ‘Rosherville Part 2’. Dit keer geen uitgebreid instrumentaal intro, de zang start binnen 30 seconden. De zacht gesproken sampling is letterlijk veel verder weg dan de muziek. Later wordt een flink stuk tekst luider gesproken, nu is de muziek op de achtergrond. Zang en muziek zijn hierna een tijdje rustig.  Langzaam wordt dit meeslepend en stijgt het aantal laagjes. Alles blijft in harmonie en smelt mooi samen. Het einde is verrassend gespeeld.

 ‘Depth of Field’ is het laatste nummer. Zang en (akoestische) muziek starten gelijktijdig. Dit rustige nummer duurt iets meer dan twee minuten. Een gedurfde keuze voor de titeltrack.

 Geschiedenis speelt net als op het debuutalbum een belangrijke rol. Daardoor zijn de teksten niet altijd makkelijk te doorgronden. Er zijn verschillende nummers met gesproken sampling. In een aantal nummers, waaronder ‘Ghost Planes’ keren delen van de tekst en muziek een aantal keer terug. Naast licht rockende delen, zijn er ook klassieke elementen in diverse nummers toegevoegd. De balans tussen folk en rock is prima. Alle tracks hebben veel laagjes, deze smelten mooi samen.  Ondanks deze complexe structuur klinken de nummers een stuk eenvoudiger dan dat ze zijn.  ‘Depth of Field’ is over het algemeen vrij rustig van opzet. Daarmee heeft Kaprekar’s Constant een heel toegankelijk maar solide album gemaakt. (87/100) (Talking Elephant Records)

Tracklisting:

1.Rosherville Part 1 – 10:34
2. Holywell Street – 04:47
3.Ghost Planes – 10:41
4.The Nightwatchman – 06:09
5.White Star’s Sunrise – 23:43
6.Rosherville Part 2 – 09.35
7.Depth of Field – 02:09

Line up:

Al Nicholson- gitaren, keyboards, mandoline
Mike Westergaard – piano, keyboards, backing vocals,
Nick Jefferson – bas keyboards
Dorie Jackson- zang
Bill Jefferson- zang
David Jackson- saxofoons, diverse fluiten
Mark Walker – drums en percussie