Kingcrow steelt de show op ProgPower zaterdag
De eerste volledige festivaldag van ProgPower is volledig uitverkocht. Goed gebruik is dat op de eerste dag van ProgPower altijd een band van eigen bodem mag openen. Support your local bands.
Deze editie heeft de Tilburgse band Scarlet Stories de eer om te openen. De muziek van Scarlet Stories is vrij zang-georiënteerd. De hardere passages doen me denken aan The Gathering, terwijl de rustigere passages doen denken aan Myrkur. Zangeres Lisette van den Berg heeft nog recent meegezongen met de Ayreon-concerten en samen met gitarist Bram te Kamp vormt ze ook een acoustisch duo. Scarlet Stories speelt een mooie set en ook het publiek kan het allemaal op waarde schatten.
Vervolgens is het de beurt aan de jonge honden uit Mexico Anima Tempo. Dit Mexicaanse viertal voorspel ik een grote toekomst. De gretigheid spat er vanaf en vooral gitarist Dante Granados steelt de show met zijn razendsnelle gitaarsolo’s en dynamische riffwerk. De nummers zitten ook goed in elkaar wat ik erg knap vind voor zo’n jonge band.
Na een uur genoten te hebben van de Angra-achtige Metal is het de beurt aan het Britse 4-tal Voices From The Fuselage. Helaas kan ik weinig positiefs melden over deze overigens wel sympathieke Britten. Hun middelmatige Emo-Prog kan me niet boeien. Ook het ontbreken van een bassist draagt niet bij aan de muziek en het kijk-spektakel. Bij veel bands komen overigens de toetsenpartijen uit band, tape of USB-stick maar als dan ook nog de baspartijen niet live gespeeld worden zit je toch naar een halve Playback-show te kijken. Dan heb je ook nog het feit dat de gitaristen alleen maar vrij eenvoudige riffs kunnen produceren laat staan een gitaarsolo dan kun je alleen maar tot de conclusie komen dat Voices From The Fuselage de zwakke broeder van deze editie van ProgPower is.
Na een uur lunchpauze begint het Italiaanse Kingcrow aan het beste optreden van de dag. Alles klopt bij deze Italianen. Goede nummers, uitstekende muzikanten, enthousiaste en sympathieke podiumpresentatie wat ook de uitverkochte Sjiwa op waarde kan schatten. Mocht Joey Vera ooit met pensioen gaan kan Riccardo Nifosi zijn plaats probleemloos invullen. Hij is eigenlijk gewoon de 3e gitarist van de band. Het overduidelijke hoogtepunt van de dag.
Na een uur lang genoten te hebben van wat later blijkt het beste optreden van deze dag mag Ghost Ship Octavius het podium betreden. Deze Amerikanen hebben het druk vandaag. ‘s Middags hebben ze al opgetreden in Eindhoven op het Oktober Metal Fest. Deze Amerikanen spelen een strakke set met hun Nevermore-achtige Metal. Het gaspedaal wordt regelmatig hard ingedrukt met een hoofdrol voor de gitaristen. Ook ‘Ghost Ship Octavia’ wordt door de Sjiwa enthousiast ontvangen.
Dan is het eindelijk de beurt aan hoofd-act Psychotic Waltz. De verwachtingen zijn hooggespannen en om maar meteen iedereen uit de droom te helpen, ze worden niet ingelost. Mede door een aantal factoren waar Psychotic Waltz geen invloed in heeft. Het begint al met technische problemen na het eerste nummer. Als uiteindelijk het probleem verholpen is blijkt zanger Buddey Lackey ontzettend slecht bij stem te zijn, iets waar het metendeel van de Sjiwa weinig begrip voor kan opbrengen. De zaal stroomt naarmate het concert vordert behoorlijk leeg. Pijnlijk. Later op de avond komt de reden waarom Buddey Lackey zo slecht bij stem is boven tafel. De beste man schijnt al een week ziek te zijn. Misschien was het slimmer geweest om dit vantevoren aan het publiek kenbaar te maken dan was de acceptatie misschien wat groter geweest en de leegloop minder massaal. Dit wetende heb ik bewondering voor Buddey Lackey, hij had er ook voor kunnen kiezen om de show te cancelen. Psychotic Waltz en vooral Buddey Lackey worstelen zich vervolgens door de show en na een verrassende toegift in de vorm van Black Sabbath’s ‘Children Of The Grave’ verlaat Psychotic Waltz het podium en een inmiddels vrijwel lege Sjiwa.
