Cathubodua overdonderd, Skarlett Riot vermaakt en Damian Wilson steelt de show tijdens de 2e dag van FemMe 2019
Dag twee is aangebroken en zo rond een uurtje of half 3 ziet het er al gezellig druk uit in het Hilvarenbeekse. Eens gaan kijken en luisteren wat we vandaag krijgen voorgeschoteld.
Cathubodua
Leverde de eerste FemMe Battle afgevaardigde gisteren al een zeer fijn optreden af dan kunnen we hier spreken van een overdonderend optreden. Het Belgische zestal zet een heerlijk enthousiaste bombastische set neer en overbluft zo’n beetje alle aanwezigen met hun epische symfonieën. Het geheel heeft nogal een cinematische inslag (mede door het gebruik van viool) en doet mij wat denken aan Crimfall. Een goede professionele performance zet dit geschminkte gezelschap neer met sterk en inventief gitaarwerk en lekker beukende intermezzo’s. Zangeres Sara kwijt zich goed van haar taak al heeft ze soms wat moeite om het geweld bij te benen. Op 25 oktober ligt hun 1e volledige album in de schappen genaamd “Continuum” en dat is zeker iets om naar uit te kijken. Supergoed begin van de dag in ieder geval met een optreden waar in de wandelgangen de gehele dag nog op terug wordt gekomen.
Breaking The Silent
Het uit Edmonton/ Canada afkomstige Breaking The Silent is voor de eerste keer in Europa en heeft er dan ook duidelijk zin in. Zij brengen een mix van old school Heavy/Power/Thrash. Dat klinkt nogal “vol” maar binnen hun lang uitgesponnen nummers komen telkens alle ingrediënten aan bod. Maiden rifs worden net zo gemakkelijk afgewisseld met flarden Vicious Rumors en Kreator dus dat mag best knap geheten worden. Zangeres Mar K is een echte persoonlijkheid op het podium en haar stem switcht gemakkelijk tussen alle stijlen. Wel is zij in de rustigere passages duidelijk beter en expressiever. Nummers als “The Witch” en “Service Of Mind” doen het best goed maar omdat ze allemaal aan de lange kant zijn blijft het als geheel op en vanwege hun onbekendheid, ondanks de smaakvolle gitaarsolo’s, niet makkelijk hangen. Verdienstelijk optreden maar helaas niet aanstekelijk genoeg om te beklijven.
Imperia
Het Imperia van Helena Irena Michaelsen, die nog even in Epica’s voorloper Sahara Dust heeft gezeten, mag dan al een hele tijd bestaan en best een redelijk gevestigde naam hebben maar dat biedt vandaag helaas geen garantie voor een top optreden. Gezegd moet worden dat Helena qua stem nog best over de nodige inhoud beschikt, zeker in de hoogste regionen, maar qua uitvoering en songs is het allemaal erg vlak. Toch zijn er best veel aanwezigen die dit op waarde weten te schatten maar op mij komt de symfonische Gothic een beetje over als Sirenia light zonder grunts maar daar doe ik Morten Veland en consorten eigenlijk mee te kort. In de nummers, die op album nog best goed overkomen, ontbreekt de spanning en dat maakt het tot een nogal saai geheel.
Serpentyne
Het Britse Serpentyne heeft best wat fans bij gezien de vele aanwezigen die met een shirt van de band rondlopen. Ook worden er voor aanvang aan alle aanwezigen polsbandjes uitgedeeld dus ze laten er geen gras over groeien. Na een Middeleeuws intro weten we meteen in wat voor hoek we de muziek kunnen gaan zoeken; epische verhalen over historische en mythische vrouwen. Als geheel klinkt het wel lekker fris, melodieus en vrolijk. Zangeres Maggiebeth Sand kan mij echter niet helemaal imponeren op zowel vocaal als performance gebied. Zij beschikt over een goede, heldere stem maar mist net wat te vaak sommige noten. Toch gaan nummers als “Lady Serpentine”, “Follow Me” en “Aphrodite” er lekker in en het publiek is behoorlijk enthousiast.
Skarlett Riot
Het eveneens Britse Skarlett Riot is een band waar ik toch wel naar uitkijk. In het verleden al eens gezien op MFVF waar zij een lekker pittig optreden vertolkten maar zeker ook op basis van hun in 2017 verschenen 2e album “Regenerate”. Onder aanvoering van de uitbundige Chloe “Skarlett Riot” Drinkwater wordt er bevlogen afgetrapt met het felle “Break”. Hiermee is de ban meteen gebroken en de publieksreacties zijn hier dan ook naar. Vuisten de lucht in, wapperende haardossen en krakende nekspieren, dat is wat we willen. Chloe blijkt er ontzettend veel zin in te hebben en haar vurige aanzetten richting publiek gebeuren op een dermate charismatische wijze dat je gewoonweg niet kunt weigeren om deel te nemen. Ook gitarist Danny en bassist Martin mengen zich hier regelmatig in en als geheel vormt het een perfecte metal smeltkroes van performance en strak uitgevoerde nummers. Chloe is goed bij stem en toont zich een op- en top frontvrouwe. De aanwezigen worden uitgenodigd zo hard mogelijk tegen haar te schreeuwen waarna “Scream At Me”wordt ingezet. Daarna is het tijd om middels een Happy Birthday compleet met taart en de nodige kaarsjes drummer Luke te feliciteren met zijn verjaardag. Het moderne metal feestje met machinale riffs en pittige drums verpakt in makkelijk in het gehoor liggende nummers als “Stand Alone”, “Closer”, “Calling” en het vette “Paralyzed” gaat daarna gewoon verder voordat er met het slotstuk “Warrior” nog een laatste maal uitgebreid meegebeukt kan worden. Hierna begeeft de band zich meteen tussen de aanwezigen om uitgebreid iedereen te woord te staan, foto’s te nemen en gewoon lol te hebben. Topvermaak van een band die duidelijk in de lift zit.
Damian Wilson and Friends
Ter gelegenheid van zijn vijfstigste verjaardag toert klasbak Damian Wilson (ex Treshhold) met aan zijn zijde Mike Coolen (Drums), Ruud Jolie (Gitaar) (beiden Within Temptation), Johan van Stratum (Bass) (Vuur, Ayreon, Stream of Passion) en Andrew Holdsworth op piano rond. Voorwaar een superteam uiteraard maar zijn zij geschikt voor FemMe. Dat realiseert Damian zich ook en hij bezweert de aanwezigen dat zij wel degelijk aan de voorwaarden vrouwen en metal gaan voldoen. Bij opkomst is hij dan ook gekleed in jurk compleet met elfenvleugels wat uiteraard al de nodige hilariteit teweeg brengt. Zelf spelend op de akoestische gitaar wordt er gedurende de avond middels nummers als “Warning Light”, Written in Anger” en “Impossible” een vocale masterclass gegeven. Uiteraard valt er op de muzikale omlijsting helemaal niets aan te merken maar de imposante vocalen van Damian staan terecht centraal. Tussendoor krijgt hij alsnog echte vrouwelijke versterking van Serpentyne’s Maggiebeth en Breaking The Silent zangeres Mari K. Vooral Mari K imponeert en blijkt zich als een vis in het water te voelen bij deze, merendeels, akoestisch gebrachte luistermuziek. Haar stemt vertoont daarin een lekker vleugje soul dat van toegevoegde waarde is. Maggiebeth daarentegen heeft het een stuk moeilijker ook tijdens het met Joey Breurs (Maiden United) gebrachte “The Evil That Men Do”. Damian belandt hier in het publiek, klimt op een staantafel en vraagt zich af waar zijn vleugels zijn gebleven zodat hij terug kan vliegen naar het podium. Uiteraard gaat dit gebeuren na de nodige hilariteit en met een heuse stagedive vanaf de tafel belandt hij weer op het podium om daar af te sluiten met een daverende versie van “Homegrown”. De grappen en grollen van Damian, zeker zijn intermezzo’s met Andrew over zijn voorliefde voor Napalm Death, maken dit, naast het muzikaal gebodene vakwerk tot een memorabel optreden. Maar zijn gelofte doet geen stand, female werd het wel, metal echter niet. Vermakelijk door zijn kolderieke presentatie zeer zeker.
Sleeping Sun
Als toetje krijgen we voor de eerste keer tijdens FemMe een coverband en dan nog wel van Nightwish. Dan moet je toch wel van goede huize komen want de schoenen van alle zangeressen zijn “big shoes to fill”. Geopend wordt met het felle “Dark Chest Of Wonders” dat muzikaal nog wat steekjes laat vallen maar vocaal toch wel lekker klinkt. Zangeres Birgit beschikt over een goede stem en kwijt zich behoorlijk van haar taak. Dit echter in tegenstelling tot de mannelijke vocalen die door de keyboardspeler buitengewoon schreeuwerig worden vertolkt. Tijdens “Wish I Had An Angel” dat lekker enthousiast wordt gebracht en er als koek ingaat bij de aanwezigen lijkt het echt nergens op. Gelukkig hoeft hij op songs als “Sleeping Sun” en “Wishmaster” niet mee te doen. Veronique Meeuwsen maakt haar opwachting bij “Storytime” voor vocale ondersteuning. Het resulteert in sterke samenzang en tijdens het couplet dat zij solo voor haar rekening neemt gebeurd dat zeer verdienstelijk.
Na dit wat ingekorte optreden in verband met sluiting van het gebeuren zit dag twee er al weer op. Wellicht iets minder spannend en afwisselend als dag 1 maar met een verassing als Cathubodua, het sterke optreden van Skarlett Riot en een vermakelijke en hilarische voorstelling van Damian Wilson hebben we weer volop genoten. Morgen dag drie met Beyond God en een zeer speciale versie van Maiden United.
Foto’s: Armelle van Helden
