Misery Loves Co. – Zero

Laatst schreef ik een recensie over Tool, 13 jaar na hun laatste plaat. Nu is Misery Loves co. aan de beurt, maar liefst 19 jaar na hun laatste plaat. #WTF%$!?# 19 jaar!!! Dan moet je wel met een verdomd goede plaat op de proppen komen, toch? Nou, lees het zelf.

In 1995 kwam het titelloze debuutalbum uit. Jaja, we worden oud. Het was een dikke plaat. Met nummers als ‘My Mind Still Speaks’ en ‘Kiss Your Boots’ werden ze al vrij snel een van de meest spraakmakende opkomende metalbands in Europa. Muziek was heavy, agressief zelfs, maar ook vernieuwend en toegankelijk. Het debuutalbum haalde zelfs de 100 grootste metal albums aller tijden in Kerrang! Terecht als je het mij vraagt. 

In 2000 bracht de band zijn laatste album uit, ‘Your Vision Was Never Mine To Share’. Tekstueel zat het wel snor bij die gasten en ook muzikaal bleef het zich ontwikkelen. De band had alle potentie om echt door te breken en zich bij de grotere bands te scharen. En toen splitste de band en ging in rook op. Zonde.

En dan krijg je in 2019 onverwacht een bericht binnen om een recensie te schrijven voor een nieuwe album ‘Zero’ van Misery Loves Co. Het blijkt dat de band sinds 2016 weer aan het toeren is en bezig is met een nieuw album. Dat geloof je in eerste instantie niet. Maar wel meteen nieuwsgierig. En ondanks het lange wachten wil ik hier echt meer van weten. 

Inmiddels drie luistersessies verder. Tja, is het stom om te zeggen dat het de moeite waard is geweest om 19 jaar te wachten? Het is echt een vet album geworden. Ik ben echt positief verrast. Het album zit muzikaal lekker in elkaar. Veel afwisseling, veel dynamiek en soms ook gewoon brutaal. En toch herkenbaar Misery Loves Co. Want een eigen geluid, dat hebben ze. En toch ook weer niet, want ze durven wel de geijkte paden los te laten en  te vernieuwen. Geen voor de hand liggende plaat. Geen Volbeat taferelen! Hoe omschrijf je hun stijl? Industriële metal? Elektronische metal? Alternatieve metal? Death metal? Toegankelijke metal? Of is het gewoon hele goede metal? Een album met 10 nummers die je boeien en die je kunt blijven luisteren. Heavy, maar af en toch ook gewoon luchtig. Dikke sound, ja, gewoon echt een goede plaat.  Er spingen voor mij enkele nummers uit. 

• Het openingsnummer ‘Suburban Breakdown’. Dit is toch een spannend nummer, want hier besluit je na 19 jaar meer te willen luisteren of meteen af te haken. Nou, trust me, je wil meer luisteren na dit nummer. Lekker heavy en komt wel binnen. 
• Het nummer ‘A Little Something’ beukt in het refrein er lekker op los en is groovy, meeslepende en heavy.
• Vrolijk word je van ‘Dead Streets’. Toegankelijk maar wel lekker uptempo.
• En als laatste ‘Fell in Love’. Een donker en toch sfeervol nummer. 

Minpuntje. Jazeker. Er staat een cover ‘Only Happy When it Rains’ op. Met alle respect, had dan 20 jaar gewacht met het uitbrengen van die nieuwe plaat. Schrijf even door en kom dan met tien eigen nummer. Kom op, band en status onwaardig. Dat laatste snel vergeten, de andere negen nummers staan als een huis. Misery Loves Co. is terug en dat mag gevierd worden. Hulde aan deze band. (85/100) (Black Lodge Records)

TRACKLISTING ZERO:

01. Suburban Breakdown
02. A Little Something
03. Dead Streets
04. Only Happy When it Rains
05. Fell in Love
06. The Waiting Room
07. Would You?
08. Zero
09. One of Those Days
10. Way Back Home

LINE-UP MISERY LOVES CO.:

• Patrik Wirén – Vocals
• Örjan Örnkloo – Guitar, programming
• Michael Hahne – Guitar, bass

DISCOGRAPHY

• 1995 – Misery Loves Co.
• 1997 – Not Like Them
• 2000 – Your Vision Was Never Mine to Share
• 2019 – Zero