Krokus-Adios Amigos Live @ Wacken

Het zijn magere albumrelease-tijden, met dank aan corona. Dus bespreek ik maar een wat ouder album. Half februari verscheen van het Zwitserse Krokus livealbum nummer vijf, het op Wacken Open Air 2019 opgenomen ‘Adios Amigos Live @ Wacken’. Het verschil met voorgaande liveplaten is niet heel groot, ware het niet dat er nogal wat covers op staan deze keer. Het gevolg van de tour naar aanleiding van coveralbum ‘Big Rock’ uit 2017. Nou was Krokus sowieso al nooit vies van wat nagespeelde favorieten, denk aan ‘hun’ hits ‘Ballroom Blitz’, ‘American Woman’ of ‘Schools Out’, maar toch getuigt het van weinig vertrouwen in eigen kunnen, zeker na achttien studio albums!

Maar het goede nieuws is dat de band nog altijd klinkt als het bekende Zwitserse uurwerk. Strak, voorzien van altijd prachtig gitaarwerk van het trio Mark Kohler, Fernando Von Arb en vooral de onderschatte Mandy Meyer, en natuurlijk met de schuurpapieren strot van boegbeeld Marc Storace. De goede man is nog altijd prima bij stem en klinkt als de logische(re) opvolger van AC/DC’s Bon Scott destijds. Sowieso is hun sound te omschrijven als de liefdesbaby van AC/DC, Saxon en Accept. De band tikt dit jaar trouwens gewoon zijn 45-jarig jubileum aan, hulde!

De setlist, die vergelijkbaar is met het prima en bevlogen optreden dat ik in 2019 op Graspop zag, is lekker afwisselend. Van heavy beukers als opener ‘Headhunter’, het nogal aan Saxon’s Wheels of Steel’ refererende ‘Hellraiser’ of ‘Eat the Rich’. Van topplaat ‘Metal Rendez-Vous’ (1980) komen de prachtnummers ‘Heatstrokes’ (met fijn gitaarduel), het über catchy ‘Bedside Radio’ en persoonlijke favoriet ‘Fire’ (met die weergaloos mooi opgebouwde lange solo!). Van de iets mindere opvolger ‘Hardware’ (1981) wordt het trage, heavy epos  ‘Winning Man’ en de simpele beuker ‘Easy Rocker’ gespeeld.

De bekendere hits, met name in USA en Zwitserland dan, worden vanzelfsprekend niet overgeslagen. Het prima ‘Long Stick Goes Boom’ bevat een stukje ‘Pinnball Wizard’ (The Who). Meezinger ‘Hoodoo Woman’ swingt de tent uit en het vaak gecoverde ‘American Woman’ is duidelijk een publieksfavoriet. Enigszins overbodig is de ondertussen doodgecoverde ‘Rockin’ in a Free World’ (Neil Young). Beter dan Pearl Jam het doet, wordt het niet namelijk. Na een nogal overbodige drumsolo, die overigens begint als Scorpions’ ‘The Zoo’, wordt er afgesloten met het aanstekelijke Manfred Mann nummer ‘Quinn the Eskimo’. Het dak gaat er af en Mandy Meyer zet nog spontaan even de riff van UFO’s ‘Rock Bottom’ in, om het covergehalte nog wat verder op te schroeven.

Al met al een prima feestplaat voor deze donkere tijden, deze ‘Adios Amigos Live @ Wacken’. Op de uitvoering, productie en afwisseling in songmateriaal valt weinig af te dingen. Alleen een puntje aftrek voor het hoge gehalte aan wat platgespeelde covers. Maar ik heb er weer van genoten, ook al voegt deze liveplaat weinig toe aan het omvangrijke oeuvre van deze, zeker in Nederland altijd wat ondergewaardeerde hardrockers. Sowieso hulde voor het niveau waarop deze bejaarde heren (zanger Marc Storace en gitarist Chris von Rohr tikken beide dit jaar de 70 aan!) nog altijd opereren.
(83/100)(Sony Music Entertainment Switzerland)

Tracklist

01. Headhunter
02. Long Stick Goes Boom
03. American Woman
04. Hellraiser
05. Winning Man
06. Hoodoo Woman
07. Fire
08. Bedside Radio
09. Rocking In The Free World
10. Eat The Rich
11. Easy Rocker
12. Heatstrokes
13. Drumdog On The Loose
14. Quinn The Eskimo

Line up

Marc Storace – lead vocals
Mark Kohler – guitar
Fernando Von Arb – guitar
Mandy Meyer – guitar
Chris Von Rohr – bass
Flavio Mezzodi – drums