Oceans Of Slumber – Starlight And Ash

Mijn vorige review van het album ‘Oceans of Slumber’ (2020) eindigde ik met de wijze woorden “Hopelijk kiezen ze in de toekomst, net als bijvoorbeeld Opeth, voor een grunt-loze sound, dat zal een breder publiek aantrekken, wat deze band en zeker zangeres Cammie Gilbert verdiend.” Nou, mijn wensen zijn verhoord gelukkig, want geen gruntje te beluisteren op deze ‘Starlight and Ash’. Andere verandering is dat Cammie Gilbert nu Beverly heet, want ze is ondertussen getrouwd met drummer Dobber Beverly. Tevens is de sound verschoven van prog metal naar melancholische prog rock, met wat elektronische invloeden hier en daar. Een Antimatter heeft nu de meeste raakvlakken, al schat ik die nog wel wat hoger in. Maar al met al een gewaagde, maar wat mij betreft aangename stijlverandering. Het is duidelijk dat Cammie de boel nu nog meer dan voorheen moet dragen, ze pakt daarvoor dan ook alle ruimte, het zou bijna een solo album kunnen zijn.

De uit Houston afkomstige band opent relaxed met het sfeervolle ‘The Waters Rising’, waarbij meteen de mooie productie opvalt. Met name de drums komen lekker je kamer in donderen, zeker bij de tempoversnelling halverwege. Het navolgende ‘Hearts of Stone’ is een trage, iets elektronischere beuker waar Cammie’s stem en wederom de drums volop ruimte krijgen, al kon het refrein sterker. Ook de van een mooie clip voorziene ‘The Lighthouse’ is traag, maar beklijft veel meer. Het depri nummer is deels akoestisch en geeft alle ruimte aan de imposante strot van Cammie. Prachtig!

Eigenlijk geven de hierboven beschreven songs de stijl van de hele plaat wel weer. Het is overwegend sfeervolle, trage, wat doomy rock die we voor onze oren krijgen. Niks mis mee, maar waar ik hun vorige album prees vanwege de afwisseling, is deze wel erg rechtlijnig. Hoe mooi en sferisch de nummers ook zijn, de aandacht verslapt toch wat als vrijwel alles zich nogal traag voortsleept. Enkele uitzonderingen: het lange Paradise Lost-achtige ‘Star Altar’ is een stukje heaviër en doomier dan de rest. De beukende tweede helft van het prima ‘Red Forest Roads’ doet nog terugdenken aan de metal van voorgaande albums. ‘The Spring of ’21’ is een saai piano-intermezzo, welke overgaat in de wederom vrij zware ‘Just a Day’. Hun door violen gedragen, uitgeklede versie van het dood-gecoverde ‘House of the Rising Sun’ blijkt indrukwekkend. Afsluiter ‘The Shipbuilder’s Son’ vat het album fijn samen, maar ontbeert helaas een catchy refrein.

Hoe overtuigend deze nieuwe Oceans of Slumber ook uit je boxen rolt en vooral Cammie Beverly hier de sterren van de hemel zingt; het gebrek aan afwisseling en de soms net wat te voortkabbelende nummers kost ze toch een punt. Als ook het songmateriaal net wat sterker en avontuurlijker wordt in de toekomst, dan ben ik helemaal tevreden. Maar voor nu toch een dikke acht.  
(82/100 –  Century Media)

LINE-UP

Cammie Beverly – Vocals
Xan Fernandez – Guitar
Jessie Santos – Guitar
Mathew Aleman – Synth
Semir Ozerkan – Bass
Dobber Beverly – Drums and Piano

TRACKLIST

1. The Waters Rising (04:23)
2. Hearts of Stone (03:56)
3. The Lighthouse (03:35)
4. Red Forest Roads (04:08)
5. The Hanging Tree (04:03)
6. Salvation (05:04)
7. Star Altar (05:55)
8. The Spring of ’21 (03:20)
9. Just A Day (06:03)
10. House of the Rising Sun (04:24)
11. The Shipbuilder’s Son (04:59)