Angel – Once Upon A Time
De band in de witte pakken, daaraan was en is Angel nog altijd aan te herkennen. De Amerikaanse band wordt nog altijd aangedreven door oerleden Frank DiMino en Punky Meadows. Het was een na 1999 lange tijd stil rondom de band, tot in 2019 het prima comeback album ‘Risen’ uit werd gebracht. Nu hoeven we gelukkig geen twintig jaar meer te wachten en ligt er na vier jaar een nieuw Angel album in de schappen.
Om dan maar direct het grootste minpunt aan ‘Once Upon A Time’ te noemen. Met een speelduur van ruim een uur is deze plaat gewoon te lang. Het zou niet misstaan door hier wat nummers te schrappen. Zeker tegen het einde zijn er echt wel een paar songs waar we zonder hadden gekund. Zo noem ik bijvoorbeeld de drie bonustracks die niet echt wat toevoegen. Ook had er makkelijk een minuut of twee van ‘Blood Of My Blood, Bone Of My Bone’ gekund. Na dik vier minuten denk je dat het einde er is, maar wordt het nummer opnieuw ingezet om nog bijna twee minuten door te gaan.
Aan de andere kant, ook van het album zelf, vinden we een nummer dat bestempeld kan worden als één der beste Angel songs van de laatste veertig jaar. ‘The Torch’ zorgt voor een geweldige start. Lekker stevig ietwat dreigend intro, opgevolgd door een rustig couplet en fijn akoestisch gitaartje. Dan is daar het heerlijke refrein wat niet uit je kop wil gaan. IJzersterke song en zeker het luisteren waard. ‘Black Moon Rising’ heeft heerlijk slapping bas werk en dito gitaarsolo.
Ongemakkelijk wordt ik dan weer een paar nummers verder van het nummer met de pakkende titel ‘Once Upon A Time An Angel And A Devil Fell In Love (And It Did Not End Well)’. Ja dat is echt de titel…. Laten we het netjes houden en vermelden dat die engel en duivel echt verliefd werden en dus ook dingen gingen doen op de slaapkamer. Die kreuntjes zijn ruimschoots te horen hier en komen het nummer wat mij betreft niet ten goede.
Zoals eerder al vermeld wordt het album merkbaar minder naarmate het duurt. Wel zijn er nog herkenningspunten in songs als ‘Rock Star’ en bonustrack ‘Let The Kid Out’. In de een zit het ‘Layla’ riffje van Derek & The Dominos en in de ander het bekende riedeltje van Slade’s ‘Run Runaway’. Zou dat bewust gedaan zijn om de luisteraar punten van herkenning te geven?
Op ‘Once Upon A Time’ staan hoogtepunten als ‘The Torch’, maar ook best wat nummers die niet hoger scoren dan een oké. Die oké nummers staan vrijwel allemaal achter elkaar tegen het einde van de plaat waardoor je er toch een beetje een dubbel gevoel aan over houdt. Had er een paar nummers minder op gezet en dan was het cijfer ongetwijfeld een stuk hoger geweest. (73/100) (Cleopatra Records)
