FELLOWSHIP – THE SKIES ABOVE ETERNITY
Aan zelfreflectie geen gebrek bij het Britse Fellowship. In de bandbio lezen we dat dit viertal power metal maakt met klassieke gitaarlijnen. Klinkt goed. En dan: ,,We kleden ons als hobbits. Hopelijk maakt de muziek die onnozele kostuums goed.” Als je het zelf al onnozel vindt (ons zul je er niet over horen), waarom dan niet gewoon een spijkerbroek en een t-shirt? Omdat die kostuums erbij horen: in dit segment moet het een beetje ‘over the top’ zijn. Dat geldt niet in de laatste plaats voor de muziek zelf.
‘The Skies Above Eternity’ is de opvolger van het debuut ‘The Saberlight Chronicles’ uit 2022 en volgens de band zelf hebben ze de lat flink hoger gelegd voor deze tweede plaat. Het is nog steeds de ‘klassieke sound’, maar ,,verrijkt met een vleugje Japanse metal”. Vooral die toevoeging intrigeert. Japanse metal: is dat de extravaganza in kleding en make-up van visual kei waarmee bands als Japan X in de jaren tachtig probeerden de wereld te veroveren of het luidkeels naar chocolade smachtende Babymetal dat anno 2024 daadwerkelijk wereldwijd op diverse grote festivalpodia te vinden is? Hoe dan ook: de nieuwsgierigheid is gewekt.
Om te beginnen: de kostuums zijn er nog steeds, zoals te zien in de clip van ‘Dawnbreaker’ dat als voorproefje eerder werd uitgebracht. Indrukwekkend clipje trouwens, waarin een ridderlijke veldslag in de middeleeuwen het toneel vormt. Een en ander doet vermoeden dat Fellowship uit hetzelfde vaatje tapt als op ‘The Saberlight Chronicles’. Is dat erg? Neuh, want dat heurt nou eenmaal in dit genre. Het moet groots en meeslepend zijn en wat dat betreft lost Fellowship de belofte in: het gaat gewoon verder op de ingeslagen weg en da’s ok. Fans worden derhalve direct op de wenken bediend met de opening ‘Hold Up Your Hearts (Again)’: het is van kiet af volle bak d’r op en d’r over.
Hele hordes woeste ridders trekken vervolgens te paard, in donderend galop en met getrokken zwaarden door je speakers, klaar om elke luisterende ziel eens duchtig te kerstenen in het geloof van deze theatraal geïnspireerde power metal. Dat gaat nu eenmaal niet zachtzinnig. Op naar de bevrijding van prinsessen en paupers en de vervulling van de wens zonder ketenen naar het opkomend zonlicht te kunnen kijken – we verzinnen dit niet.
I’m made of memories and bronze and scrap
My bones are silver and my eyes are black
I am the armour and the sheath and in
Your fire I forge my skin
Toch is dit ondanks de stijlvastheid een ander album dan ‘The Saberlight Chronicles’. De songs zitten gewoon beter in elkaar en verrassen daarom meer dan op het debuut. ‘Victim’ is een goed voorbeeld, met een ijzersterke opbouw, diepte en dynamiek die het nummer spannend maakt. Het is een van de sterkere composities, al blijft de vraag waar dat vleugje Japan dan verscholen is. Wellicht zit het in ‘Eternity’ dat in elk geval wordt ingeleid door een Oosters klinkend snaarinstrument, voordat de muur van gitaren weer wordt opgetrokken.
Fellowship laat in ‘Eternity’ overigens horen dat ze ook ingetogen kunnen klinken. Meer van dit soort momenten waarop de luisteraar even kan doorademen, zouden helemaal niet misstaan op dit album. Het zou het geluid nog dynamischer maken, want juist in die passages hoor je hoe goed de composities en met name de zanglijnen eigenlijk zijn, als ze niet verzuipen in het shred-geweld.
Dat geweld wordt afgesloten door ‘Memories on the Wind’ … dat de luisteraar echter in opperste vertwijfeling achterlaat. Een fraai arrangement voor strijkers en fluit die doen vermoeden dat dit de opmaat is naar een episch slotstuk, dat er niet komt. Geen vingervlugge arpeggio’s, geen dramatische zanglijn, geen voortstuwende double bassdrum-roffel, niks. Waarmee de bedoeling van deze track ongewis blijft, maar wel zorgt voor het katterige gevoel dat hoort bij een anticlimax.
Eén element verdient een extra vermelding en dat betreft de vocalen van Matthew Corry. Het bereik van Corry is werkelijk fenomenaal en past dit genre als een jas. Al met al zal de fan toch met plezier naar dit album luisteren. Hobbitpakje aan en shredden maar. (70/100) (Scarlet Records)
Bandleden:
Matthew Corry – vocals
Brad Wosko – guitar
Sam Browne – guitar (studio-only)
Ed Munson – bass
Callum Tuffen – drums
Tracks:
- Hold Up Your Hearts (Again)
- Victim
- The Bitter Winds
- Dawnbreaker
- Eternity
- King of Nothing
- World End Slowly
- A New Hope
- Memories On The Wind
