Joe Bonamassa (Paramount Theatre, Seattle (USA), 15-05-2015)
Op vrijdag 15 mei 2015 is B.B. King is overleden… misschien wel de bekendste bluesman ter wereld. Vrijdag 15 mei is ook de dag dat één van de bekendste bluesmannen van de hedendaagse scene, Joe Bonamassa, het tweede concert van drie in het prachtige Paramount Theatre in Seattle geeft. De Paramount is een theater met historie. Op 1 maart 1928 is het door theaterarchitekt B. Marcus Priteca ontwerpen gebouw geopend als Seattle Theatre. Paramount Pictures uit Hollywood was de opdrachtgever en gebruikte het om hun films te vertonen. In 1940 werd de naam gewijzigd in de huidige en wordt het gebruikt voor voorstellingen.
Seattle heeft muzikaal wel het één en ander voortgebracht. Ten eerste uiteraard Jimi Hendrix (die hier ook begraven ligt), Heart, Queensrÿche en Duff McKagan (Guns ‘n Roses). Daarnaast uiteraard de grunge met vaandeldragers Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en Alice in Chains.
Ook in de Paramount zijn legendarische concerten gegeven van onder anderen Pink Floyd (22-10-1971), één van de eerste optredens van Queensrÿche op 30-06-1983 als opener voor Zebra (wie kent ze nog?) en Madonna’s Virgin tour op 10-04-1985. Ook zij er legendarische opnamen gemaakt door de Guess Who, Grateful Dead, Heart en Nirvana. Op Interstate 90 naar Seattle zijn we aangehouden door de politie omdat we 16 mile te hard reden. Een boete van $175,- was het gevolg. Een steentje op de voorruit met als gevolg een sterretje en schade aan de bumper door een potthole. Genoeg om de blues te hebben in grunge town Seattle.
Joe Bonamassa. De grote meneer van de hedendaagse bluesrock scene die altijd op tour is en de ene na de andere album/dvd uitbrengt. Zijn laatste release is een eerbetoon aan de legenden Muddy Waters en Howlin’ Wolf (cd/dvd: Muddy Wolf at Red Rocks). De 2.500 aanwezigen in de net niet uitverkochte Paramount zijn benieuwd of er vanavond aandacht wordt besteed aan B.B. King.
Het concert opent toepasselijk met ‘Hey Baby’ van Seattle’s Jimi Hendrix en daarna ‘Oh beautiful’ die in dezelfde volgorde ook het laatste studio album ‘Different shades of blue’ uit 2014 openen. Van dit album worden in totaal 7 nummers gespeeld. Van het laatste album ‘Muddy Wolf at Red Rocks’ worden 3 nummers gespeeld. Dan hebben we al 10 van de 16 nummers gehad. De rest van de setlist zijn de nummers van zijn andere albums.
Na het negende nummer ‘Yonders Wall’ wordt de band voorgesteld. Het is de eerste keer dat er gesproken wordt tegen het publiek. Joe kondigt geen nummers aan en zegt geen “Thank you”‘s voor het applaus. Hij laat zijn gitaar spreken (voornamelijk de Gibsons). Het volgende nummer ‘One less cross to bear’ wordt opgedragen aan B.B. King. Bij het laatste nummer van de set ‘Ballad of John Henry’ wordt het publiek betrokken bij de uitvoering en dat had wat mij betreft veel vaker mogen gebeuren. De toegift wordt ook opgedragen aan B.B. King. Joe geeft aan dat B.B. één van de twee mensen is waaraan Joe zijn carrière te danken heeft.
Concluderend was de zaal schitterend, het geluid perfect zodat alles wat de muzikanten speelden gehoord kon worden, het licht was prachtig en de setlist was afgestemd op het laatste studio album, die met deze tour ook gepromoot wordt. Wat ik miste was het live gevoel. Het was te klinisch. Zeker bij de (blues)rock die Joe Bonamassa speelt, moet het publiek mee kunnen doen. Het publiek wilde dit ook, gezien het roepen van steekwoorden en kreten over de blues en B.B. King. Joe Bonamassa en de band echter niet. Zij wilden perfect spelen en deden dat ook. Jammer, anders had dit een nog legendarischer concert kunnen zijn.
Foto’s (c) Dirk van den Heuvel
Setlist:
– Hey baby
– Oh beautiful
– Never give all your heart
– Hidden charms
– Living on the moon
– Trouble town
– Double trouble
– Gave up everything for you
– Yonders wall
– One less cross to bear
– Don’t burn down that bridge
– So, what would I do
– Love ain’t a love song
– Sloe gin
– Ballad of John Henry
————
– All aboard
