The Deaf (de Effenaar, 22 mei 2015)

Een avondje onvervalste Nederlandse garagerock schotelt de Effenaar ons vanavond voor, met uit Eindhoven de Stekkers, Check 1-2 uit Amsterdam en the Deaf uit beatstad Den Haag. Dus tijd om je haren los te laten hangen, je plateauzolen uit de kast te halen om een avondje lekker uit je dak te gaan. Maar pas op: de show vindt plaats in de kleine zaal, in de grote zaal gaat op de zelfde tijd op commando van De Dijk het licht uit.

De Stekkers

De Stekkers uit Eindhoven worden in 2007 opgericht. Hun gezamenlijke voorliefde voor luide rauwe muziek vormt de bindende factor voor de Stekkers. De band opereert in de ideale garageband opstelling: drums, bas, orgel, gitaar en zang. De muziek van de Stekkers is in de loop van de jaren geëvolueerd van sixties garagerock naar de primitieve punk die de muziek van de Stekkers nu kenmerkt.

Naast de oorverdovende herrie die van het podium afspat zijn de 3-d brilletjes waarmee de bandleden van de Stekkers getooid zijn het eerste wat opvalt als je de kleine zaal van de Effenaar inloopt. De drummer zit regelmatig te drummen met een dinosaurus bot alsof hij Fred Flinstone himself is.

Los van deze gimmicks spelen de Stekkers pretpunk met een grote P. Stuiterende ritmes op drum en bas, rauwe en snelle gitaarriffs en een lekker jankend orgel vormen de basis waarop de zanger zijn teksten bijkans onverstaanbaar het publiek in schreeuwt. De nummers van de Stekkers zijn kort en tikken zelden de 3 minuten aan.

De essentie van De Stekkers komt samen in de afsluiter: ‘Kiss You Dead’. De zanger kondigt het aan als: “Een gevoelig liefdesliedje over een mislukte relatie”.  Wat volgt is een bak herrie van gierende gitaren, stuiterende bassen, donderende drums en de oerschreeuw van de zanger. Het geheel wordt vakkundig bij elkaar gehouden door een catchy orgelriffje.

Catch  1-2

Catch 1-2 tapt uit een heel ander vaatje. In 2005 verrees Catch 1-2 uit de as van de legendarische Nederlandse garage band de Skidmarks. Catch 1-2 besluit om elementen uit de country en soul toe te voegen aan het  traditionele garage-rock geluid van de Skidmarks.

In 2007 neemt de band haar debuutalbum: ‘CHECK 1-2’ op. Tussen 2009 en 2001 leidt de band een sluimerend bestaan. In 2011 wordt de draad weer opgepakt en maakt de band de soundtrack voor de documentaire ‘In Mijn Hoofd’. In 2015 verschijnt de opvolger, de LP ‘Bring It Down’.

Check 1-2 bestaat uit een viertal, een bassist, drummer, gitarist en zanger en een keyboardspeler. De gitarist en de keyboardspeler nemen gezamenlijk de zang voor hun rekening. De muziek van Check 1-2 klinkt gepolijster dan de rammelende pretpunk van de Stekkers, maar de energie van de garagerock is onmiskenbaar aanwezig.

Vanavond is Check 1-2’s tweede poging om in de Effenaar te komen spelen. Een eerdere poging in 2007 strandde in een sloot naast de A2 ter hoogte van Beesd.

Dergelijke calamiteiten blijven vanavond uit en de band betreedt prachtig op tijd het podium van de de Effenaar. De sound van Check 1-2 wordt gekenmerkt door het catchy orgel, de soms psychedelische gitaarpartijen en de samenzang tussen gitarist Sander en orgelman Pim. Of het nu de sfeervolle cover ‘Intercom’ van het obscure Amsterdamse bandje Scram C Baby is of het heerlijk jengelende ‘All Night All Right is, Check 1-2 brengt haar muziek met flair.

The Deaf

The Deaf is een garageband uit Den Haag, beatstad nummer 1. Meest bekende bandlid is Spike van Zoest, gitarist van Di-Rect én mediabeest van beroep. The Deaf wordt in 2007 opgericht, maar pas in 2011 komt hun langverwachte debuutalbum ‘Toot Whistle Plunk Boom!’ uit. Op de tweede, simpelweg ‘the Deaf’ genoemd moeten we dan weer tot eind 2014 wachten. Spike grapt hierover tijdens de show: “2 platen in 7 jaar, wij zijn vast de luiste en luidste band van Nederland”. De leden van the Deaf hebben fraaie cartoon achtige namen als Spike, miss Fuzz, Midnight Mau en Kit Carrera. Vintage pakken, vintage gitaren en orgel en authentiek bejaarde versterkers maken het retro image van de band compleet.

The Deaf straalt pure energie uit op het podium. Spike is vastbesloten er een mooi feestje van te maken vanavond en benut elke mogelijkheid om het publiek op te hitsen om mee te doen. Dat hij daarbij soms over the top gaat, ach dat wordt hem vergeven door zijn enthousiasme, charme en de relativerende aanwezigheid van miss Fuzz.

Vette garagerock, plankgas gespeeld, met Spike’s raggende gitaren, het o-zo catchy Farfisa orgeltje van Mau en de samenzang tussen Spike en miss Fuzz als meest in het oog springend. De beatmuziek zou echter niet half zo opwindend zijn als er niet een drumbeest als Kit Carrera achter de drumkit zou zitten.

De set van the Deaf kent eigenlijk geen zwakke nummers. Het opwindende  übercatchy ‘1973’ springt er bijvoorbeeld uit, maar ook het sixties surfnummer ‘Isolator’ waarop Spike’s fijne zangstem en het heerlijk jankende orgeltje opvallen. ‘Sin City’ is een ogenschijnlijk heel simpel, maar o zo catchy garagenummer met alweer zo’n retecatchy orgelriff die in je kop blijft hangen. Tussendoor bewijst Spike nog eer aan zijn grote voorbeelden Dead Moon, met ‘Dead Moon Rise’ laat the Deaf zien dat de erfenis van deze legendarische garagepunk band in vertrouwde Haagse handen is.

Als Midnight Mau zijn mondharmonica tevoorschijn tovert is het tijd voor samenzang met het publiek in het prijsnummer van de avond ‘I Got Love’. Als de harmonica zwijgt is de Effenaar tot voorbij de PA gevuld met huilende weerwolven. Dat is het teken voor band en publiek om er nog een schepje bovenop te doen en te bewijzen dat Eindhoven Rockcity nr. 1 is. Tijdens het opwindende ‘BBB-Bang’ organiseert Spike een ware Wall of Death.

Het enige rustpunt van de show is de opener van de toegift, het prachtig gezongen ‘Coming Down That Road’.

In het afsluitende I’m Alive wordt het publiek op het podium uitgenodigd om mee te dansen. Als het podium vol staat roept Spike: “And now get naked or get the fuck off my stage”. De meeste jongens staan in no time met hun t-shirt te zwaaien, twee dames hebben ook weinig aansporing nodig, de wat jongere meiden zijn echter niet te vermurwen. Een passend slot voor een opwindende, no-nonsense rock ’n roll avond.

The Deaf laat zien dat zij een van de meest opwindende garagebands van dit moment is. Met haar tomeloze energie, humor die soms over de top gaat, charme en muzikaliteit is stilstaan geen optie tijdens een show van the Deaf.