Haken – Affinity

De prog-rockband Haken komt uit London, en is in 2007 opgericht door Richard Henshall (gitaar, keyboard, backing vocals) en Ross Jennings (lead vocals). Vooral met hun 3e album ‘The mountain’ (2013) hebben ze hoge ogen gegooid. Dit nieuwe album ‘Affinity’ is geen concept album. Toch loopt “affiniteit” als rode draad door het album. Het verwijst naar allerlei levende dingen, persoonlijke relaties, natuur en zelfs naar hun voorouders.

De cd start op een mysterieuze manier met ‘Affinity.exe’. Er zijn diverse sample geluiden te horen. Het geheel klinkt vrij zacht, en zet je oren op scherp. Net als je denkt, nu krijg je volle bak geluid is het nummer (binnen 1.30 minuten) afgelopen.

‘1985’ heeft een lekker lang instrumentaal intro. Waarbij het geluid, van vooral de drums (door Raymond Hearne) goed verdeeld is over de boxen. De stem van Ross Jennings klinkt wat vervormd. Waardoor deze een iets koudere klank krijgt. Er is nogal wat toegevoegd/veranderd tijdens het mixen. Hierdoor is de puurheid iets minder. De keyboards (door Diego Tejeida en Rich Henshall) zorgt voor een dosis elektronische klanken. Bepaalde stukken zijn flink strak gespeeld. Je hoort bij dit nummer de roots uit de jaren ’80 terug. Zowel poppy, als lichte disco invloeden. En niet te vergeten de rock waarin het gitaarwerk van Charlie Griffiths en Rich Henshall en de bas van Conner Green allemaal goed te horen zijn.

Mooie, sferische start van ‘The Architect’. De wendingen volgen elkaar soms vrij snel op. Het verband hier tussen is niet altijd even duidelijk. Heel even hoor je een harp. Dit is te kort om impact te hebben. Want de harp valt bijna weg tussen de up-tempo gedeeltes. In de tekst komt de albumtitel naar voren. De details van muziek en samplen tijdens een rustiger gedeelte zijn perfect ingevoegd. Weer valt de geluidskwaliteit positief op. Einar Solberg (Leprous) laat een knap staaltje grunten horen. Er lijkt zelfs een stukje scratchen in de zitten, een korte, maar duidelijke verwijzing naar de jaren ’80. Het gitaarspel wat zowel voor als na het grunten komt is subliem. Met ruim een kwartier is dit het langste nummer van de cd.

De rustige start van ‘Bound by gravity’ pakt je meteen in. Dit nummer blijft aangenaam rustig doorkabbelen. Ross laat horen dat hij een vrij hoog bereik heeft. Mooie details van samplen zijn op de achtergrond te horen. Goed opgebouwd nummer waarin ritme en melodie in evenwicht zijn. Het minimalistisch stukje met piano mag er zijn! Even lijkt het nummer afgelopen te zijn. Maar er volgen nog wat “bliepende” geluiden die passen binnen het geheel.

Als Ross met meer volume zingt, klinkt zijn stem wat minder warm. Op de momenten dat hij sneller zingt gaat het ten koste van de verstaanbaarheid. Het ritme (vaak up tempo) van de muziek is beter hoorbaar dan de melodie. Voor sommigen zullen er hierdoor vrij weinig ‘wow-momenten’ op deze cd zijn.

Op hun vorige full cd ‘The mountain’ was melodie en tempo beter in evenwicht. Het is maar net waar je voorkeur naar uit gaat: ritme in de hoofdrol. Of een wat meer evenwichtige verdeling. Wie door de melodie en de diversiteit van muziek en vocalen in ‘The mountain’ geraakt werd, kan door ‘Affinity’ een beetje teleurgesteld zijn. Eerder kwam hun inspiratie hoofdzakelijk uit de jaren ’70 gehaald. Nu vooral uit de jaren ’80. Als het ritme wat meer op de achtergrond was gebleven, waren de vele details beter te horen geweest. Toch blijft de basis van Haken wel degelijk aanwezig.

(7,5/10, Inside Out Music)