Steve Hackett- The total experience live in Liverpool

Steve Hackett werd in de jaren ’70 door zijn deelname aan Genesis beroemd. Ook solo wist hij een imposante carrière op te bouwen. Het aantal cd’s wat hij in de loop der jaren heeft uitgebracht is immens. Voor hem is het een makkie om dit pakket met 2 CD’s en 2 DVD’s gevuld te krijgen.

CD1
Dromerig begin van deze live cd. Voor je het weet is het openingsnummer ‘Corycian Fire Intro’ al weer afgelopen. ‘Spectral Mornings’ heeft wat meer pit. Natuurlijk met gaaf gitaarspel. De geluidskwaliteit is opvallend goed. De drums hebben mooie, volle, ronde klanken. Tijdens dit super instrumentale nummer ben je in no-time één met de muziek. Het gehuil van wolven bij het intro van ‘Out of the Body’ maakt het duidelijk dit rockend nummer van het album ‘Wolflight’ afkomt. Natuurlijk wordt ook het titelnummer van dit album gespeeld. Dit nummer pakt je meteen in, en laat je niet meer los.

Ook ‘Love Song to a Vampire’ is een nummer om intens naar te luisteren. Gave opbouw in volume waarbij de percussie schitterend uit komt. Ook de decrescendo die volgt is super. Deze en alle andere wendingen zijn zoals de Engelsen dat noemen “earcandy”. De vocalen die zijn ingezet als instrument vullen alles goed aan. Het lage, intense geluid van “strijkers” en een fluit zorgen voor een overtreffende trap van geweldig. Dit is een geniaal nummer! ’Icarus Ascending’ wordt opgedragen aan degene die niet meer onder ons zijn. Dit is één van de nummers waar Nad Sylvan vocaal zijn steentje bijdraagt. Hij start precies tegelijk met de muziek. Tijdens een instrumentaal stuk zijn de jazz invloeden duidelijk aanwezig. Wederom een goed nummer. Maar het neemt je niet zó intens in beslag als bijvoorbeeld ‘Love Song to a Vampire’ dat wel deed. Het geluid van strijkers klinkt. De opbouw van ‘A Tower Struck Down’ is boeiend. Rock heeft met vlagen de boventoon. Heerlijk druk nummer waarin je van alles en nog wat hoort. Ook een lekker potje free jazz. Hier laat Rob Townsend zijn kunnen op de saxofoon horen. Het nummer “ontploft” gevolgd door een minimalistisch stuk. Wat een fantastisch einde van deze 1e CD.

De verscheidenheid aan nummers maakt deze 1e cd tot een mooie mengelmoes. Het is bij een live cd gezellig om praatje te horen tussen de nummers door. Deze gesprekjes zijn te kort om echt storend te zijn. Toch was iets vaker non-stop naar het volgende nummer voor menigeen fijner. Dat is zo ongeveer het enige wat er op CD1 aan te merken is.

CD2
Het muzikale intro van ‘Shadow of the Hierophant’ heeft je meteen te pakken. Gitarist/zangeres Amanda Lehmann zingt hoog en heel helder. Dit vormt een super combinatie met de fluit. De xylofoon-solo in dit nummer is zo herkenbaar!! Ook hier valt de mooie dynamiek in het drumwerk op. De toonhoogte tussen de diverse drums is goed te horen. Vooral door de vele wendingen blijft dit 11 minuten tellende “oudje” een indrukwekkend nummer. Dit levert terecht een daverend applaus op. Dat mag zeker te horen zijn op een live album. Diverse decennia komen voor bij. Het Genesis nummer ‘The Lamb Lies Down on Broadway’ is al meer dan 40 (!) jaar oud. Het snelle intro is heel herkenbaar. Hoe vaak je dit nummer ook hoort, het blijft geweldig! Een tikkend geluid, dan hoef je niet te vragen welk nummer er gespeeld wordt. Het is natuurlijk ‘Clocks’. Ook dit is een ‘70’s nummer. En ook dit “oudje” heeft de tand des tijds goed doorstaan. Sterker nog, deze live versie heeft meer body dan het origineel. De drum solo (hier door Gary O’Toole) mag natuurlijk niet ontbreken!

Als hekkensluiter een Genesis nummer, en wel: ’Firth of Fifth’ , deze start natuurlijk met pianospel. Je hoort het publiek massaal meeklappen wanneer het ritme daarvoor uitnodigt. De sfeer is voelbaar in de huiskamer. Het meeslepend gitaarspel is geniaal. “Earcandy” in het kwadraat. Het merendeel van de voorgaande nummers zijn van hetzelfde kaliber wat betreft “wow- factor”. Voor de nieuwe Steve Hackett fans zitten er wellicht nummers tussen die je nog niet kent en waar je misschien even aan moet wennen. Ook op CD 2 laat Steve een ruime diversiteit horen. Alle nummers zijn perfect gespeeld en gezongen. De line up is niet de minste. Ik had Roger King (keyboords) nog niet genoemd. Behalve saxofoon speelt Rob Townsend meer, zoals woodwind en percussie. Bovendien levert hij een vocale bijdrage. Last but not least: Gitarist Roine Stolt (the Flower Kings) bespeelt niet alleen diverse gitaren. Ook op bas, en vocaal laat hij van zich horen. De geluidskwaliteit is, zo als eerder gezegd, van zeer hoog niveau. Alles bij elkaar bijna 7 uur luister-en kijkgenot. Ook de DVD’s mogen er zijn!

(9/10, InsideOut Music)