Sonata Arctica – The Ninth Hour

Op 7 oktober kwam alweer het negende studio album van Sonata Arctica uit. In 17 jaar tijd heeft de band verschillende muziekstijlen geprobeerd. Waar zij in het begin meer power metal maakten, zijn de laatste albums meer prog georiënteerd. Bij het maken van dit album hebben zij geprobeerd beide stijlen terug te laten komen. De heren zijn staan bekend om hun thematiek, en ook op dit album komt die weer duidelijk naar voren. ‘The Ninth Hour’ gaat over de problemen waarin de wereld zich verkeerd, en waarvoor de mensheid uiteindelijk een opoffering moet gaan maken. Zoals Jezus zich opofferde tijdens het negende uur van de zijn lijdensweg aan het kruis.

Het album opent met ‘Closer To An Animal’. Dit nummer is een goede opening, meteen lekker up tempo. Het gitaarwerk is mooi in balans met de zuivere zang van Tony Kakko. De toevoeging van de toetsen en de tempowisselingen geeft het die theatrale sound die we van Sonata Arctica gewend zijn. In het daarop volgende ‘Life’ ligt met name in de opening een grotere rol weggelegd voor gitarist Elias Viljanen. Zijn solo’s in de opening en later in het nummer springen er uit. Het nummer blijft verder een beetje mak.

In ‘Fairy tale’ wordt de thematiek duidelijk. Het nummer gaat over het milieu, een thema dat vaker terugkomt op het album. Het heeft een spannende en bombastische opening door strijkers. Ook de zang is een stuk krachtiger en kent spannende zanglijnen. De rammende gitaren en de blastende drums van Tommy Portimo maken het af. ‘Among The Shooting Stars’ lijkt een liefdesverhaal. De verhaallijn wordt mooi verteld, en is zeer sterk weggezet. De balans tussen de muziek en de zang is fantastisch. Het nummer kent een romantisch opening, waarna het open trekt op het gitaarspel van Elias Viljanen. Het nummer ‘Fly, Navigate, Communicate’ kent een zeer knap middenstuk waarbij de band twee ritmes door elkaar speelt, die dan vervolgens weer samen een geheel vormen, dit is zeer tof gedaan. Bassist Pasi Kauppinen komt in dit nummer op briljante wijze naar voren en speelt een belangrijke rol binnen de technische tempowisselingen.

De band verwijst ook terug naar het eerdere album ‘Reckoning Night’ (2004), en maakt het daarmee voor de echte fan zeer interessant. Publieksfavoriet ‘White Pearl, Black Oceans’ krijgt een vervolg met ‘White Pearl, Black Oceans Part II – By The Grace Of The Ocean’. Het intro met geluiden van golven en meeuwen brengen je direct terug naar deel 1 van het verhaal. Het nummer duurt maar liefst 10 minuten en 13 seconden, maar die tijd is zo voorbij. Met het mooie volle geluid, de balans tussen de gitaarsolo’s en het fraaie werk op de toetsen van Hendrik Klingenberg, maken dit nummer geen straf om naar te luisteren. Ook de uithalen van zanger Tony Kakko maken dit nummer Sonata Arctica op zijn best. Het album eindigt met ‘On The Faultline (Closure To An Animal)’, een mooie ballad. De verwijzing naar het eerste nummer in de titel is leuk gevonden. Ook hier is de balans in de muziek ten opzichte van de zang erg goed gedaan, en speelt de verhaallijn weer een grote rol. Het is goed einde voor een goed album.

Sonata Arctica stelt met ‘The Ninth Hour’ niet teleur. Het is een goed album met technische en indrukwekkende stukken. De verhaallijnen die centraal staan zijn ijzersterk zoals we van de band gewend zijn. Het is een aanrader voor de echte fan, en zal zowel de prog als de power metal fan aanspreken.

(8/10, Nuclear Blast Records)

Tracklist:
1. Closer To An Animal 5:22
2. Life 5:06
3. Fairytale 6:38
4. We Are What We Are 5:25
5. Till Death’s Done Us Apart 6:06
6. Among The Shooting Stars 4:10
7. Rise A Night 4:28
8. Fly, Navigate, Communicate 4:27
9. Candle Lawns 4:32
10. White Pearl, Black Oceans Part II – “By The Grace Of The Ocean” 10:13
11. On the Faultline (Closure To An Animal) 5:33