Headless Kross – Projections 1
Iedereen klaar voor een portie loodzware doom met schreeuwvocalen? Dan ben je bij Headless Kross zeker aan het juiste adres. Zelf mag ik graag een portie flink depressieve doom kunnen verteren maar dan moet dat wel niveau hebben en niet uitmonden in een muzikale brij die kant nog wal raakt. Zeker in een genre waar de norm is dat de songs de vijf minuten ruim moeten overschrijden, is het niet direct simpel om de aandacht van je publiek de hele tijd te vangen.
Bij opener ‘Does Not Equal Time’ sloeg de verveling al toe voor ze twee minuten ver waren. Het monotone geluid dat de heren hierop produceren is niet direct bevorderlijk en heeft zowat dezelfde impact als de monotone beats die op electrofeestjes ten gehore gebracht worden.
In ‘Practical Mental Effects’ zit al iets meer lijn maar om een mens acht minuten met distortion doorspekte logge geluiden door de strot te duwen, is wat mij betreft toch iets van het goede te veel. Het slugde/doom geluid dat Headless Kross produceert, is waarschijnlijk voer voor echte undergroundfanatici die lak hebben aan alles wat naar commercie ruikt.
Toch moet ik toegeven dat het crescendo gaat met deze Schotten want op het derde nummer ‘Church Of The Fifth Season’ vliegen, na de veel te lange intro met stemsamples, toch enkele vlagen van muzikale intelligentie voorbij waar toch aan gewerkt is. Bij de eerste twee songs kreeg je vooral het gevoel alsof de heren gewoon een geluid gecreëerd hadden en dat met enkele variaties erbij opgenomen hebben. Niet dat je direct zal wakker liggen van deze compositie, maar op zijn beste momenten doet ‘Church Of The Fifth Season’ je een beetje aan de oude My Dying Bride denken. In het slotakkoord, ‘The Map Is Not My Theory’, vervolgen ze de weg die ze ingeslagen zijn met ‘Church Of The Fifth Season’. Toch kan ook deze song niet echt bekoren door de eentonigheid en de vocalen van zanger/bassist Tommy herbergen ook niet echt variatie om de song te dragen.
Headless Kross zal nog veel doomspek moeten eten om naam te maken in dit wereldje. De ideeën zijn er wel maar worden verwerkt in te eentonig composities. Voeg die ideeën samen in een nummer, zorg voor iets minder monotone vocalen en het zal waarschijnlijk al een heel stuk draaglijker klinken.
(5/10, At War With False Noise)
