Blues Pills blaast het Burgerweeshuis omver met seventies rockshow

Blues Pills heeft in het afgelopen jaar haar tweede album ‘Lady In Gold’ uitgebracht. Dit vierde de band met een uitgebreide Europese toer. Blijkbaar bleef het kriebelen en klom de band in maart dit jaar nogmaals in de toerbus om in een goede maand tijd 23 shows in 12 landen te spelen. De show in het Burgerweeshuis op 2 april is de afsluiter van de toer. De Blues Pills wordt tijdens de show bijgestaan door de lokale stoner helden van Drive By Wire.

Drive By Wire

Drive By Wire is een echte lokale band, opgericht in 2006 in Deventer. De band bracht in februari nieuw werk uit, single ‘Blood Red Moon’. De voorbode van het vierde album dat de band met behulp van een crowdfunding actie later dit jaar gaat opnemen. De band omschrijft haar muziek op Facebook bloemrijk als: “A beaten up 69 Dodge Charger going fullthrottle through the smouldering desert towards a raging thunderstorm with Josh Homme at the steering wheel while The Stooges and Black Sabbath are kicking it with P.J. Harvey and Janis Joplin on the backseat, would be the best possible description of the Drive By Wire sound…ooh yeah!”

Terwijl de popzaal van het Burgerweeshuis zich vult met rook en publiek betreedt het viertal van Drive By Wire het podium. Drive By Wire heeft een behoorlijke fanbase in de zaal, getuige de enthousiaste ontvangst van de band. De band opent met het lekker slepende ‘Woodlands’. Het geluid van de band wordt bepaald door de fuzzy gitaarriffs van Alwin en de grommende baslijnen van bassist Marcel. Blikvanger van de band is zangeres- gitarist Simone. Met haar aanstekelijke enthousiasme weet ze het publiek te pakken. Hoogtepunt van de show is het epische ‘Voodoo You Do’, wat een dramatisch slepend begin kent. Na de grommende bassolo nemen de loodzware riffs het over. Afsluiter ‘Blood Red Moon’ is een fraaie voorbode voor het album dat later dit jaar opgenomen zal worden.

Drive By Wire toont zich met een enthousiaste show een ideale opwarmer voor the Blues Pills.

Blues Pills

De Blues Pills is in essentie een Zweedse band, opgericht door de Zweedse halfbroers Zach Anderson en Cory Berry uit Örebrö. Ze vonden zangeres Elin Larsson, ook Zweedse, echter in Iowa waarmee de Blues Pills een feit was. Gedrieën namen ze een aantal YouTube video’s op en als snel toerde het trio door heel Europa waarbij ze in Frankrijk de pas 16-jarige gitarist Dorian Sorriaux ontmoetten. Het drietal was zo onder de indruk van het spel van Dorian dat ze hem ter plaatse vroegen tot de band toe te treden. Waarmee de Blues Pills haar definitieve gedaante kreeg. Wel werd drummer Cory na het uitbrengen van het eerste album vervangen door André Kvarnström.

Blues Pills draait om frontvrouw Elin. Met haar wuivende blonde lokken en strakke zwarte pakje is ze een opvallende verschijning. Maar Elin is zeker niet slechts een “fraai plaatje”. Haar krachtige rockstrot en vooral haar tomeloze energie zorgen dat ze constant in het middelpunt van de belangstelling staat. De band speelt in dienst van frontvrouw Elin. Gitarist Dorian laat gitaarspelen gemakkelijk lijken. Schijnbaar zonder moeite speelt hij de meest ingewikkelde riffs en solo’s.

De show opent met het titelnummer van het laatste album ‘Lady in Gold’, Gelijk valt op dat de band live veel harder en rauwer speelt dan de soulvolle album uitvoering. Blues Pills blaast intens, energiek en muzikaal het Burgerweeshuis van de sokken met een echte seventies hardrock show. Soms soulvol zoals in ‘Little Boy Preacher’, soms bluesy zoals in het slepende ‘Black Smoke’, maar altijd meedogenloos groovend.  Een eerste hoogtepunt is de Tony Joe White cover ‘Elements and Things’ dat met een dreigende opbouw uitmondt in een lange jam met een magistrale psychedelische gitaarsolo van Dorian, voor wie op dat moment de wereld zou kunnen vergaan zonder dat hij het in de gaten zou hebben. Het donderende ‘High Class Woman’, op plaat een strakke rocker mondt ook uit in een groovende psychedelische jam waar het speelplezier van vooral Elin en Dorian vanaf spat. ‘Little Sun’, een prachtig slepende blues is misschien wel het allermooiste liedje van de avond. Nu hoor je pas echt hoe goed Elin eigenlijk kan zingen en oh die bluesy solo……

Elin opent de toegift alleen achter de piano gezeten met het intens gezongen ‘I Felt A Change’. Jefferson Airplane’s ‘Somebody To Love’ is een gouden greep voor de Blues Pills. Krachtig en psychedelisch maakt de band zich het nummer volledig eigen. Met een gloedvolle uitvoering het groovende ‘Devil Man’ sluit Blues Pills opwindende seventies rockshow af.

Tenslotte

Blues Pills is een degelijke seventies hardrockband die vakkundig een intense groove neerlegt. Maar het geniale gitaarwerk van Dorian én de energie, het enthousiasme en de strot van Elin maken de Blues Pills pas echt bijzonder.

Fotografie: Ariane van Ginneke