TEN – Gothica

TEN is een melodische hardrockband uit Engeland. De band is halverwege de jaren ’90 opgericht. ‘Gothica’ is hun 13e studio album. Daarnaast zijn er nog diverse EP’s, live en compilatie albums uitgebracht.

‘The Grail’ heeft een apart, maar gaaf intro. Ik verwacht een wending naar de rock, maar die blijft uit. Het sferische geluid loopt heen en weer tussen de boxen. Dit is extra mooi met koptelefoon. De snaren zorgen voor de rock. Maar er volgt geen rock-explosie. ‘Less is more’ is hier zeker van toepassing. Direct tap ik mee met mijn voet. Natuurlijk heeft Gary Hughes nog steeds een mooie stem. De verhouding tussen melodie en ritme is bij TEN altijd goed. Ook de verhouding van hardrock met lichte poppy elementen is weer prima. Zoals altijd, met lekker veel gitaar. Niet voor niets: want er zijn vier gitaristen. Deze openingstrack blijft al snel in je hoofd hangen. Vlak voor het eind zijn er pianoklanken. Darrel Treece-Birch speelt even solo. Zo zorgt TEN ervoor dat ‘The Grail’ tot en met het einde blijft boeien. Door het geluid van voetstappen en een deur wordt de spanning in ‘Jekyll And Hyde’ opgebouwd. De melodieuze rock komt erbij. Door het pakkende ritme ben je al snel geneigd delen van de tekst mee te zingen. Weer eindigt een track met pianospel, maar anders dan de openingstrack waardoor er toch een verrassend effect is.

‘Travellers’ start met het slaan van een klok en het tikkende geluid van een wekkertje. Weer loop de muziek mooi heen en weer in de koptelefoon. De stem van Gary komt perfect tot zijn recht in het zacht en teder gezongen stuk. Als hij met meer power zingt blijft zijn stem heerlijk. Het tikken van het wekkertje komt op de achtergrond terug. De opbouw is min of meer coupletje refreintje. Alles is met zorg geschreven en uitgevoerd. Want door allerlei extra’s blijft het leuk om naar te luisteren. In iedere track zitten verrassingen. Er is een goede afwisseling en/of samenspel tussen toetsen en snaren. Zo nu en dan is de bas lekker aanwezig. Gitaren worden het ene moment aangenaam gillend bespeeld, even later klinken ze iets zwaarder. Daarbij zorgen tempo en volumeverschillen voor extra variatie. Hierdoor heb ik het volume best ver open gedraaid. Daar komt tijdens ‘The Wild King Of Winter’ nog een paar decibel bij. Ook hier is de achtergrondzang een prachtige aanvulling.

De pianoklanken van ‘Paragon’ en de stem van Gary vormen een fantastische combinatie. Het aantal laagjes in de muziek wordt opgebouwd. Dit zorgt voor een geleidelijke opbouw naar meer ritme en volume. Verrassend liefelijk voor een hardrockband, zonder dat de track te zoet is. ‘Paragon’ heeft een prima balans tussen rock en melodie en eindigt teder. Bij aanvang van ‘Into Darkness’ hoor je een ratelend geluid dat hoort bij het afspelen van een film vanaf een grote spoel. De achtergrondzang is wel beetje zoet, maar past binnen het geheel. De rockende elementen zorgen er voor dat deze track niet te zoet is. Het ratelende geluid keert terug, en wordt steeds langzamer, totdat het stil valt. Het is duidelijk dat dit niet alleen het einde van deze track is, maar ook het einde van de cd.

Door de pakkende ritmes en melodieën is de rock niet al te heavy. Hierdoor ligt ‘Gothica’ lekker in het gehoor en zorgt voor een ‘feel-good uurtje’. Heerlijk om het volume ver open te draaien en voluit mee te zingen. Live gespeeld zal dit ongetwijfeld voor een fantastische vibe zorgen.

(77/100, Frontiers Records)

Tracklist:
1. The Grail
2. Jekyll And Hyde
3. Travellers
4. Man For All Seasons
5. In My Dreams
6. The Wild King Of Winter
7. Paragon
8. Welcome To The Freak Show
9. La Luna Dra-cu-la
10. Into Darkness

Line up:
Gary Hughes: Vocals, Backing Vocals, Guitar, Bass and Programming
Dann Rosingana: Guitar
Steve Grocott: Guitar
John Halliwell: Guitar
Steve McKenn : Bass Guitar
Darrel Treece-Birch: Keyboards
Max Yates: Drums and Percussion