Wilson & Wakeman – The sun will dance in its twilight hour
Damian Wilson en Adam Wakeman hebben al diverse keren met succes samen gewerkt, op diverse albums. Geen wonder dat ze een paar jaar geleden besloten om samen album uit brengen. Hun debuutalbum ‘Weir keeper’s tale’ (2016) werd lovend ontvangen. Fans hebben dan ook uitgekeken naar deze opvolger met als titel: ’The sun will dance in its twilight hour’.
Al tijdens de eerste zin van ‘The last American hero’ raakt de zang van Damian mij. De muziek is minimaal, maar ook dit raakt mij. Binnen 10 seconden heb ik kippenvel. Doordat de track een wending krijgt kruipen zang en muziek niet dieper onder mijn huid. Toch geniet ik zeker van wat ik hoor. Damian is bijna woord voor woord te verstaan. Deze openingstrack wordt op het einde weggedraaid.
‘On this battlefield’ opent met een klein gespeelde gitaarsolo. Ook Adam Wakeman heeft een mooie warme stem. Weer word ik geraakt. Zeker als Tony Woollard met zijn cello erbij komt. Somber kan prachtig en ontroerend zijn, dat geldt hier zondermeer.
In begin van ‘Always the lonely one’ zingt Damian nog vrij zacht. Langzaam zingt hij met wat meer power. Weer zijn zang en muziek in evenwicht. Wow wat is dit mooi! De wendingen en de afwisseling van de instrumenten is over het algemeen subtiel. De achtergrondzang kleurt mooi bij het geheel. Alles is goed verdeel over de koptelefoon. Net als de openingstrack, eindigt ook deze helaas in een fade out.
Ook de komende tracks liggen gemakkelijk in het gehoor. Er wordt (vrij) klein gespeeld en gezongen. Dit is zo knap! De laagjes in de muziek zijn subtiel en vloeien mooi samen. In grote lijnen is dit album ingetogen, maar ik word compleet in beslag genomen, dit voelt bijna aan als een warm bad.
‘Better than that’ begint klein, maar krijgt een vleugje meer power in zang en is iets krachtiger qua muziek. Vooral het snellere piano spel is verrassend, maar het past naadloos. Dit geeft een positieve boast. Dit snellere stuk is dusdanig ingevoegd dat de balans bewaard blijft. In de laatst nummers ligt het tempo weer lager. Jammer dat sommige nummers weg gedraaid worden. Verder is dit album perfect.
Wilson & Wakeman zijn grootheden in het brengen van kleine gespeelde en gezongen nummers, ze beheersen de kunst van het weglaten. Hierdoor luistert alles gemakkelijk weg. Toch zit alles ingewikkelder in elkaar dan lijkt. De diverse instrumenten smelten prachtig samen. Een album om met alle aandacht naar te luisteren. Alleen de muziek en ik, verder niks dan één worden met dit album.
In het derde weekend van maart zijn er drie optredens gepland in Nederland. Plaats en data staan op de site van Wilson & Wakeman te vinden. Live gepeeld en gezongen is het net zo mooi, misschien nog wel mooier. Zowel het album ‘The sun will dance in its twilight hour’ als een liveoptreden zijn van harte aanbevolen! ( 97/100 Blacklake)
Tracklist
1 The last American hero – 4.25
2 On this battlefield – 3.23
3 Always the lonely one – 4.29
4 Blackpool clip joint racket – 3.20
5 Laugh in time – 3.26
6 Better than that – 5. 15
7 Red Socks -2.43
8 Shining a light on a miracle – 4.29
9 Tried and tested – 2.55
10 The sun will dance in its twilight hour 4.18
Line up:
Damian Wilson -zang, akoestisch gitaar
Adam Wakeman – piano, zang, akoestisch gitaar
Andy Dunlop – gitaar
Ash Soan – drums
Tony Woollard – cello
Hayley Sanderson – achtergrondzang
