Emmure – Hindsight

Facebookrssmail

Emmure is een van de namen die in de metalcore scene al een aardig tijdje meedraait. Het is een beetje het type band wat voor zover te merken is niet bijzonder veel fans heeft, maar wel veel geluisterd wordt. Het charme zit in de door Limp Bizkit en Korn geïnspireerde, zware riffs. Vrijdag 26 juni kwam de band met alweer zijn achtste studio album, ‘Hindsight’.

Het album opent met ‘Finally Understanding Nothing’, een track die er direct hard in klapt en de nu metal influences goed laat horen. Vervolgens lijkt men de tunings nog wat verder te droppen voor ‘Trash Folder’, een nummer wat goed laat horen waarom Emmure een beetje polariserend lijkt te zijn; het instrumentale werk is nogal eentonig en berust vooral op het ritmische spel. Het tempo wordt verder opgepakt in het brute ‘Pig’s Ear’. ‘Gypsy Disco’ gaat weer wat langzamer; het hele nummer lijkt wel een heerlijke breakdown te zijn.

‘I’ve Scene God’ is een nummer waarop het ritme van de instrumenten gebaseerd lijkt op dat van de wat meer rap-achtige vocalen. Zonder twijfel is dit het meest aantrekkelijke nummer tot op dit punt in het album. Het hierop volgende ‘Persona Non Grata’ behoudt dezelfde vocale stijl en lijkt wat weg te hebben van King 810 (of King 810 heeft wat weg van Emmure; het is altijd lastig om te zeggen wie wie kopiëert).  ‘Thunder Mouth is vervolgens een nummer wat er niet echt tussenuit springt, behalve dan de ritmische random jibber-jabber zoals we die van Jonathan Davis (Korn) kennen). ‘Pan’ opent knalhard met een downtempo beat, maar loopt hierna wat zwak verder. Opbeurend hieraan is het gebruik van de internet meme van het kindje wat begint te brabbelen “You ever had a dream where you thought you could you thought…”.

‘203’ heeft een nogal vage opening, waarna de track in het gebruikelijke gedjent overloopt. Voor deze track was het wellicht beter geweest als hij na 2:03 klaar was. De outro duurt ook net iets te lang voor het fijne. Gecombineerd met de intro van het hierop volgende ‘Informal Butterflies’ heb je ruim een minuut aan interlude, verdeeld over 2 nummers. ‘Informal Butterflies’ zelf is een lekkere track, maar biedt weinig speciaals. ‘Cheetah Man’ opent heerlijk groovy en is met afstand een van de betere tracks op het album. Helaas wordt dit nummer opgevolgd door het slechtste nummer op het album, wat niet echt goed te beschrijven valt. Gelukkig is het het kortste nummer op het album. Afsluiter ‘Uncontrollable Descent’ hakt er vanaf de intro goed in en maakt het acceptabel dat je hiervoor door ‘Bastard Ritual THURS’ heen hebt geluisterd om hier te komen. Het nummer heeft een heerlijk ritme en het geluid is nagenoeg perfect.

Een van de problemen die mensen vaak noemen bij Emmure is dat als je één nummer hebt gehoord, je de rest niet meer hoeft te luisteren omdat het toch allemaal hetzelfde is. ‘Hindsight’ is gevuld met 13 nummers met een gemiddelde lengte van 2 en één halve minuut en als we eerlijk zijn, is bijna ieder nummer gebaseerd op dezelfde formule waardoor het na dat halfuur ook wel een beetje eentonig klinkt. De paar uitstaanders, samen met het consistente niveau maken dit toch een lekker album, en stiekem is dat halfuur de perfecte lengte voor Emmure. (70/100) (Sharptone Records)

Facebooktwitterredditpinterestmail
Inschrijven op de RockMuZine nieuwsbrief
Wekelijks op vrijdagavond het laatste nieuws en de laatste verslagen en recensies in je mailbox!

(Let op: check je spambox en voeg info@rockmuzine.nl toe aan je whitelist)

PJ