Bjørn Riis – Everything to Everyone

Esther Kessel-Tamerus | 17 April 2022 | CD | No Comments

Zanger/multi-instrumentalist Bjørn Riis is vooral bekend geworden door de band Airbag. Sinds 2014 brengt hij solo albums uit. Zijn nieuwste album ‘Everything to Everyone’, werd 8 april gelanceerd. Ook dit vierde album kwam onder het label Karisma Records uit.

‘Run’ heeft een vrij rockende start, het geluid hiervan is doffer dan verwacht.

Een aantal wendingen vloeien in elkaar over. De overgang naar een minimalistisch stuk verloopt mooi langzaam. Fans weten dat Bjørn dit zo goed kan. De muziek wordt sferisch. Er zijn meerdere laagjes (akoestische) gitaar klanken. De ene gitaar heeft een wat meer sprankelend geluid dan de andere. De verandering naar rock is plotseling, het geluid is wat groezelig. Bepaalde elementen van het begin keren terug. Deze instrumentale openingstrack sterft heel langzaam weg.

Het intro van ‘Lay Me Down’ is ingetogen. Je hoort de emotie in de stem van Bjørn. Zijn zang is zoals altijd in harmonie met de muziek. Het geluid van het geheel is helder. De ritmesectie zorgt voor een aangename flow. Dit blijkt een duet te zijn met Mimmi Tamba, het is een mooie blend van stemmen. Tijdens een instrumentaal deel ontstaat een fantastische wisselwerking tussen prachtige ingetogen delen en rockende elementen. In beide delen zijn er wat herhalingen. De instrumenten zijn zeer goed verdeeld over de koptelefoon, bovendien zijn er soms best veel laagjes. Even lijkt het nummer te doven, maar de opbouw naar het einde is langer dan verwacht. Ook in ‘The Siren’ is de zang in volledige harmonie met teder bespeelde piano en gitaar. Dat geldt ook voor de passend langzaam bespeelde drums. De stemmen van Bjørn en Mimmi smelten mooi samen. Fantastische instrumentale stuken worden afgewisseld met enkele kortere vocalen delen.

De herhalende, vrij snelle percussie in ‘Every Second Every Hour’ is vrij ver op de achtergrond. Dat is goed ook anders zou het te veel aandacht hebben weggehaald van de overige muziek. De zang klinkt korte tijd vervormd. Tijdens een ingetogen instrumentaal deel zorgen de herhalingen voor een heerlijke flow. De details en de wendingen maken dat het boeiend blijft. Het einde van deze epic lijkt te beetje abrupt, maar dat komt omdat het volume snel daalt. Een zachte beat vormt deels de leidraad van ‘Descending’. De meerdere laagjes gitaarspel zijn meeslepend. Als tempo en volume toenemen is het geluid ineens wel erg groezelig. Dit is met koptelefoon niet aangenaam. Er is wat onrust in de muziek, terwijl het akoestische gitaarspel op de achtergrond nog te horen is. De balans is er niet helemaal. Net zo plotseling als de groezelige effecten erbij kwamen, zijn ze ook weer weg. Even later is er nieuwe wending naar meer volume. Weer heeft een deel van de muziek een dof laagje. Na de verandering naar een rustig deel is het geluid weer helder. Het einde is veel te abrupt afgekapt.

Het eerste stuk van ‘Everything to Everyone’ is rustig, ook dit is een duet. De zang is soms op de achtergrond ingezet als instrument. De combinatie en/of afwisseling van akoestisch en elektrisch gitaar is super. Op een gegeven moment is het geluid weer wat dof maar de hoge pianoklanken zijn wel helder. Op het laatst is het nummer weer rustig, maar ook nu is het einde iets te vroeg afgekapt.

Als je met koptelefoon luistert is het soms even zoeken naar een passend volume. Maar deze volume verschillen maken het luisteren wel extra boeiend. In vergelijking met de voorgaande albums, vallen bepaalde stukjes een beetje tegen. Maar gelukkig is er ook veel om van te genieten. Bijvoorbeeld van de variatie in het aantal laagjes in de muziek, en de manier waarom ze verdeeld zijn over de koptelefoon. (78/100) (Karisma Records)