De 12 CD’s van het jaar 2017 – De RockMuZine jaarlijst

Het muzikale jaar 2017 is ten einde en uit de CD’s van de week heeft de redactie van RockMuZine een jaarlijst samengesteld. Twaalf maanden met uit iedere maand een uitverkoren CD van de week. Twaalf recensenten en twaalf verschillende smaken vormen de twaalf RockMuZine albums van het jaar!

Laster – Ons Vrije Fatum

Laster is een atmosferische black metal band uit Utrecht. Ontstaan uit de overblijfselen van onder andere Northward en White Oak. De Band zag het duistere levenslicht in 2012 en op 9 januari verscheen het tweede album ‘Ons vrije fatum’. Recensent Remco Kreft was zeer te spreken en beoordeelde het album 90/100, zijn eindconclusie luidde: “In tegenstelling tot het vorige album heeft Laster ditmaal gekozen voor een heldere productie en dit komt het geheel zeer ten goede. Een album met zoveel muzikale ingrediënten komt op deze manier veel meer tot zijn recht. De sfeer die vanaf het eerste nummer wordt ingezet wordt het hele album niet meer los gelaten en dat is zeer knap. De composities zijn zonder uitzondering van een zeer hoog niveau, en dit geld ook voor de muzikale kwaliteiten van de heren. ‘Ons Vrije Fatum’ is een absoluut hoogstaand kwaliteitsproduct van Nederlandse bodem, en daar mogen we best trots op zijn.” De volledige recensie lees je hier.

DOOL- Here Now, There Then

Uit de asresten van Ella Bandita en The Devil’s Blood is iets nieuws, iets groots herrezen. DOOL is de naam en op 17 februari verscheen het debuut album ‘Here Now, There Then’. Recensent Frans Neelen was lyrisch over het album, gaf een beoordelingg van 94/100 en besloot met de woorden: “Dit vijftig minuten durende debuut van Dool geeft je maar 1 enkele optie en dat is de repeat knop. Dool levert een bijzonder geslaagd donker rock album af dat uit zijn voegen barst van de intensiteit, inventiviteit en finesse. Zelden heb ik zo’n waanzinnig pakkend debuut mogen aanhoren. Dool is heerlijk hypnotiserend en verslavend. Een topalbum dat ongetwijfeld hoog in heel wat jaarlijstjes gaat eindigen.” De volledige recensie lees je hier.

Obituary – Obituary

Wie old school death metal zegt, zegt in één adem Obituary. De band mag met recht de grondlegger van het genre genoemd worden. Op 17 maart verscheen het gelijknamige album ‘Obituary’ via Relapse Records. Erik van Dijk was de recensent en beoordeelde het album met 90’100 en besloot met de woorden: “De tiende langspeler van Obituary is er één die in vele jaarlijstje zal gaan opduiken, een heerlijke plaat die het overbekende Obituary geluid ten volle brengt en old school death metal ademt uit al haar poriën.” De volledige recensie lees je hier.

Days Of Jupiter – New Awakening

De band Days Of Jupiter bestaat sinds 2010 en heeft 2 albums gemaakt en op 24 april zag hun derde album het levenslicht met de titel ‘New Awakening’. John van Empel gaf 95/100 als beoordeling en zijn eindconclusie was duidelijk: “Wat (muzikaal) uit Zweden komt is zo goed!, dat is in de jaren ’70 al bewezen door ABBA. Ook in het geval van Days Of Jupiter is dit zo. De band is sterk in het schrijven van rockballads en hun nummers zitten stuk voor stuk sterk in elkaar met vette gitaarsolo’s goede melodielijnen en sterke vaak krachtige zang. Het lijkt erop dat dit album melodieuzer is dan de twee voorgangers maar dat mag de pret zeker niet drukken want de nummers luisteren lekker weg en vervelen niet. Met dit album is de band klaar voor Europa en de rest van de wereld.” De volledige recensie lees je hier.

Live Of Agony – A Place Where There’s No More Pain

De tweede wederopstanding, incluis het verschijnen van deze plaat, van het New Yorkse kwartet Live Of Agony is niet geheel onbesproken gebleven. Op 28 april verscheen het album ‘A Place Where There’s No More Pain’. “Die hard” fan Theo Wapenaar beoordeelde het album met 90/100 en kwam tot de volgende conclusie: “Al met al is ‘A Place Where There’s No More Pain’ een heel sterk album geworden dat een nieuw smoelwerk van Life Of Agony laat zien, met veel invloeden van Mina’s solo carrière, en misschien wel meer rock dan metal en hardcore maar wel met een dikke knipoog naar het verleden en hele mooie songs.” De volledige recensie lees je hier.

Iced Earth – Incorruptible

Mastermind Jon Schaffer komt deze maand ook weer met een nieuw album van Iced Earth op de proppen, het inmiddels twaalfde album van deze band verscheen op 16 juni. Onze recensent Kees Schijven beoordeelde het album met 85/100. Met als slotwoord: “Iced Earth, en dan vooral mainman Jon Schaffer flikt het weer, een top album uit te brengen met top muzikanten. Deze keer bijna geheel op de “do it yourself” manier geproduceerd, met een geweldige sound waar ze ook om bekend staan, in hun eigen studio. Deze band kan zo nog jaren door, en is ook niet van plan om te stoppen, aldus Jon, gelukkig maar. Deze plaat is weer puur genieten, en niet alleen voor de gemiddelde Iced Earth fan, een puur en oprecht metal album van de bovenste plank. volledige recensie lees je hier.

Fire Down Below – Viper Vixen, Goddess, Saint

“We are amp-hugging, hard-hitting, fuzz-loving, ear-splitting, riff-worshipping rock’n rollers. We are Fire Down Below.” Zo opent de biografie van het Gentse Fire Down Below. En dan weten de kenners uit welke hoek de wind waait: Gortdroge stonerrock. Ripple Music bracht het Fire Down Below album ‘Viper Vixen, Goddess, Saint’ wereldwijd uit op cd en vinyl op 23 juni. Recensent Joost Wijdeven was onder de indruk (85/100) en schreef: “Fire Down Below levert met ‘Viper, Vixen, Goddess, Saint’ een indrukwekkend debuutalbum af. De band weet respect voor tradities te binden aan een gezonde hoeveelheid eigenwijsheid waarmee ze de traditionele stonerrock kruiden met vleugjes grunge, doom en psychedelica. Ga deze band zeker ook live zien.” De volledige recensie lees je hier.

Septicflesh – Codex Omega

Onze recensent Mart Iriks was lyrisch over het nieuwe Septicflesh album ‘Codex Omega’, beoordeelde de CD met 95/100 en sloot af met de volgende woorden: “Met de nieuwe plaat stijgen ze boven zichzelf uit. Het is het beste wat ze tot nu toe opgenomen hebben. Misschien hebben we hier wel te maken met het nummer 1 album van 2017. Het zal nog een hele toer zijn om dit te overtreffen. Het prachtige artwork is van de hand van brulboei / bassist Seth Siro Anton. Natuurlijk wordt er groots uitgepakt en is het album in allerlei vormen te verkrijgen, waaronder een werkelijk prachtige 3LP box.” Lees hier de volledige recensie.

Threshold – Legends Of The Shires

Onze recensent Nick de Vet beoordeelde het nieuwe Threshold album met 85/100 en besloot met de woorden: “Threshold met Morgan op zang klinkt verfrissend en doet me toch weer aan de midjaren negentig denken, de plaat die hij toen heeft ingezongen. Waar Wilson wel meer gevoel weet te leggen maar tegelijkertijd soms erg dominant klinkt, is er op deze plaat meer ruimte voor de rest. Qua productie steekt deze plaat ook boven de vorige twee albums uit. Dit is Threshold hoe ik ze graag hoor. Ingetogen, hard, gevoelig, catchy en lange instrumentale stukken waar de muzikale kwaliteiten naar boven komen.” Lees hier de volledige recensie.

Sons Of Texas – Forged In Fortitude

Juliette Ruygrok was onder de indruk van het album van Sons Of Texas en beoordeelde het album 90/100. Juliette besloot met deze lovende woorden: “Sons Of Texas brengen met ‘Forged In Fortitude’ een fantastisch album uit. Het is muzikaal divers en verveeld geen moment. Er staat gewoon geen slecht nummer op. Hou je van hardere rock, metal, blues en dit allemaal in de mix, dan is ‘Forged In Fortitude’ het album voor jou. Sons Of Texas, hebben de ultime mix gevonden van alles wat Texas groots maakt en dat op één album weten te verwerken, werkelijk briljant!” Lees hier de volledige recensie.

Daniel Cavanagh – Monochrome

Onze recensent Esther Kessel-Tamerus was onder de indruk van het soloalbum van Daniel Cavanagh. De plaat verdiende 97.100 en was daarmee 1 van de best beoordeelde platen dit jaar. Esther besloot met de woorden: “De ene keer luister ik ‘Monochrome’ met koptelefoon. Waarbij ik ieder klein detail heel zacht hoor. Een andere keer luister ik liever zonder koptelefoon. Dan draai ik het volume best ver open. Diverse delen zijn klein, breekbaar en ontroerend gespeeld. Er zijn ook delen wat ‘dramatischer’ gezongen en gespeeld. Deze facetten en volume verschillen komen door de speakers prima tot uiting. Met of zonder koptelefoon: Ik laat me graag onderdompelen door zang en muziek. Dit is één van de allermooiste albums van het jaar.” Lees hier de volledige recensie.

Witherfall – Nocturbes And Requiems

Peter Rotthier pakte op de valreep het Witherfall album ‘Nocturbes And Requiems’ op en kreeg geen spijt, Peter beoordeelde het album 95/100 en gebruikte de volgende worden: “Opzwepende powermetal doorspekt met zweverige geluiden”, “Ik ben alvast blij dat ik er nog in geslaagd ben om dit album dit jaar te beluisteren, want deze release verdient absoluut een plaatsje in mijn eindejaarslijstje van 2017? Topalbum.” Lees hier de recensie.

“