The Psychedelic Ensemble – The Sunstone
De man achter The Psychedelic Ensemble (kortweg TPE) zit al zo’n 35 jaar in het vak. Hij heeft vaak opgetreden, is multi instrumentalist, zanger, schrijft en componeert zijn muziek. TPE is een pseudoniem. Hij wil dat mensen zijn muziek waarderen om de muziek zelf, niet om zijn image. The Sunstone is zijn vijfde anonieme album.
Het album gaat over sunstones. In legendes wordt al gesproken over deze transparante kristal. Ze werden gebruikt om ook bij slechte weersomstandigheden op zee te kunnen navigeren. Pas een paar jaar geleden is het wetenschappelijk bewezen dat deze stenen zelfs in het donker de zon kunnen lokaliseren. Het vijfde album vertelt een, door TPE verzonnen, verhaal over een boosaardige nimf. Zij heeft de steen betoverd. (‘The Sunstone’ ). Met haar mooie stem lokt zij de zeevaarders naar haar eiland (‘Siren’s spell’). Maar het blijkt hun ondergang te zijn. Want zij creëert een storm (‘The Storm’).
Stroomversnelling
De muziek van ‘Proloque- The Voyage’ heeft me meteen te pakken. Het begin is rustig. Langzaam worden instrumenten toegevoegd. Dit blijft een tijdje rustig voort kabbelen om daarna in een stroomversnelling te komen. Er is aangenaam veel te gelijk om naar te luisteren in dit instrumentale nummer.
Zonder pauze gaat het over naar ‘The Sunstone’. Maar ik hoor wel duidelijk de wending in de muziek.. de overgang van het ene naar het andere nummer.
De kleur van de stem van TPE past goed in de muziek. Zang en muziek zijn met elkaar verweven. De mooie dynamiek in drums passen perfect in de muziek. Natuurlijk zijn er wendingen in volume en tempo.
En ook nu is er, zonder pauze, een overgang naar ‘The Siren’s spell’ en begint met de geluiden van storm , golven en orgel.
De mooie orgellijnen zijn perfect gecombineerd met het slagwerk waar veel dynamiek in zit. Dit levert vrij bombastische muziek op. De stem van Ann Caren klinkt helder en toch gemeen.. passend bij een boosaardige nimf.
De spanning wordt opgebouwd in muziek en zang. Als spanning later is afgezwakt, klinkt de stem van Ann helder. De geluiden van de storm en de golven komen terug.
Meeslepende melodie
Zonder op de cover te kijken weet ik vrij snel dat dit ‘The Storm’ is. Want dit nummer is opgebouwd zoals een flinke wind in een storm verandert. Vooral viool en gitaar worden met ongelooflijke snelheid bespeeld. Even later wordt ook het orgel behoorlijk snel bespeeld en ook nu weer de dynamiek in het drumwerk. Dit alles klinkt onrustig zoals het hoort in een storm. Want een rustige storm bestaat niet.
Ineens is het een stuk rustiger want nu klinkt ‘A Hundred Years On’.
De basis is klassiek, maar er zijn veel toegevoegde details. De zang is klein maar warm bij dit alles. De instrumentale stukken en zang wisselen elkaar af.. Dan wordt de muziek drukker, sneller en meer, zonder dat het over de top is. Mooie wending naar een rustiger gedeelte met meeslepende melodie waarin de strijkers mooi uit komen. De zang is hier licht theatraal. De stemmen kleuren goed bij elkaar, en bij de muziek. Alles is tot in de perfectie neergezet.
‘Digging Up The Past’ heeft een erg mooi en rustig begin. Mooie opbouw naar pompeuze muziek. Veel drumwerk, niet alleen met veel dynamiek, TPE speelt ook goed strak op de high hats. Michael Wilk (Steppelwolf) geeft hier een mooie staaltje up-tempo Hammond weg.
Geluiden van de zee en het kraken van een varend schip. Als de muziek en zang er bij komen, klinken deze bijna vrolijk. Net als in ‘Proloque- The Voyage’ blijft de muziek ook in ‘Back To The Sea’ even doorkabbelen. Langzame opbouw naar een bombastisch geheel. Nog even genieten… want vlak voordat dit nummer afgelopen is, weet ik dat de cd bijna afgelopen is, dat hoor ik gewoon aan de muziek.
Niet het meest toegankelijke album. Want er is veel, heel veel om naar te luisteren. Toch is dit juist het aantrekkelijke aan ‘The Sunstone’. Dit zijn niet zomaar 11 losse nummer, dit album vertelt een heel verhaal. Alles past perfect in het geheel, het luistert als een goed boek.
(9/10) (Glowing Sky Records, private label)
