Orianthi – Rock Candy

De bevallige Australische gitariste Orianthi Penny Panagaris is wel te omschrijven als ‘Rock Candy’, al kan hetzelfde van haar nieuwe album gezegd worden, dus de titel snijdt sowieso hout. In het verleden beroerde ze de snaren voor Alice Cooper, Michael Jackson (gespeeld in de tourband van beiden) en speelde samen met haar toenmalige vriendje Richie Sambora. Hiermee blikte ze het prima album ‘Radio Free America’ in 2018 in. Daarnaast bracht ze al 4 solo albums uit, al hebben die hier niet heel veel potten gebroken (in USA, Australië en Japan wel enigszins). Nu ze bij Frontiers zit, wordt er nogal de vaart gezet op de releases. Zo verscheen enkele maanden geleden nog een alleraardigst live album van de blonde gitaarheldin.

Waar ze haar vorige album, ‘O’ (2020) vooral met hulp van veteraan Marti Frederiksen schreef en produceerde, daar stond voor deze ‘Rock Candy’ een zekere Jacob Bunton aan het roer. Hij produceerde, speelde vrijwel alle instrumenten (op gitaar en drums na) en schreef mee. Eerder werkte hij met grootheden als Steven Adler (ex Guns n’ Roses), en was betrokken bij werk van Mariah Carey, Steven Tyler en Pop Evil. Heel veel inspiratie leverde de samenwerking niet op, want het album duurt krap 31 minuten. Maar er zit weinig kaf onder het koren en dat is ook wat waard! Kort maar krachtig dus.

De negen echte songs duren gemiddeld nog geen drie minuten en zitten gesandwicht tussen twee  zeer fijne instrumentaaltjes: ‘Illuminate Part I’ en ‘II’. Op de opener gaat ze a la Schenker’s ‘Courvoisier Concert’ heerlijk los over een bedje van keyboards. ‘Part II’ is dan wat heaviër vol wahwah gefreak. Spelen kan ze! En zingen ook horen we in eerste single ‘Light it Up’. Het vlotte, catchy liedje heeft een refrein waar Bon Jovi tegenwoordig alleen maar van droomt en ik nu ook meezing in mijn slaap. De productie is niet al te zwaar aangezet en geknipt voor de radio, al blijft het hardere rock natuurlijk, oftewel, dat wordt nauwelijks ergens gedraaid helaas. Van dit soort stevige doch aanstekelijke feelgood-meezingers komen we er meer tegen. Het wat elektronischere ‘Burning’ bijvoorbeeld, de lekkere stamper ‘Getting To Me’ vol gitaarlicks of de Pat Benatar-achtige ‘Red Light’.  

De wat dunne stem van Orianthi blijft weliswaar wat achter bij haar vette gitaargeluid, maar geeft de hardere nummers net wat tegenwicht waardoor het altijd makkelijk weg luistert. Ook omdat de nummers zo kort zijn natuurlijk, er wordt nauwelijks tijd verspild voor de opbouw. Het poppy ‘Fire Together’ is wat lichter van toon, maar gaat in het mooie refrein toch los. Twee ballads sieren het album: het wat gladde, maar van fijn bluesy gitaarwerk voorziene ‘Where Did Your Heart Go’ en de akoestische en gevoelige ‘Living Is Like Dying Without You’, welke een aangenaam rustpuntje biedt.

Tot slot twee zwaardere tracks. Het poppy begin van ‘Void’ zet je op het verkeerde been, want de overtuigende gitaaruitbarstingen en de vervormde stem maken het tot het stevigste nummer. Het logge ‘Witches & The Devil’ heeft een prima riff en dito solo en is daarmee van hetzelfde zware laken een pak, doch voorbij voor je het weet helaas.   

Orianthi heeft zich net wat verbeterd ten opzichte van het prima, doch wat gladde ‘O’. Deze ‘Rock Candy’ duurt wat kort, maar daardoor staat er ook geen vuller op. De songs zitten goed in elkaar, bieden voldoende afwisseling en bovenal prachtig gitaarwerk. Heerlijk plaatje voor in de auto of een mooie zomeravond, al moet je voor dat laatste weer even geduld hebben. Check haar eens uit als je van catchy rock houdt met mooie solo’s! (84/100 – Frontiers Music)

TRACKLIST

1. Illuminate (Part I)
2. Light It Up
3. Fire Together
4. Where Did Your Heart Go
5. Red Light
6. Void
7. Burning
8. Living Is Like Dying Without You
9. Witches & The Devil
10. Getting To Me
11. Illuminate (Part Ii)

LINE-UP

Orianthi Panagaris – Vocals, Guitars
Jacob Bunton – Bass, Keyboards, Piano, Violin, Backing Vocals
Kyle Cunningham – Drums