Vandenberg – Sin

Jeroen Schortemeijer | 2 September 2023 | CD | No Comments

De verrassing was groot toen er midden in Coronatijd een comebackalbum verscheen van Nederlands rocktrots Vandenberg. Weliswaar was Adje het enige originele bandlid en ontbeerde zanger/ huurling Ronnie Romero wat gevoel in zijn schreeuwerige stem, maar het geheel draaide toch aardig wat rondjes hier. Ook al kwamen de wat heaviëre, doch minder beklijvende nummers niet in de buurt van het werk van de eerste drie albums met Heerink op zang. Maar desalniettemin, een leuk wederhoren. Het wederzien liet vanwege de pandemie even op zich wachten, want pas daarna werd er logischerwijs opgetreden. En toen bleek jobhopper Romero gevlogen en vervangen door de Zweedse Mats Levén (Candlemass, Malmsteen, Treat etc.). Mats doet in aantal werkgevers zeker niet onder voor Romero, dus of dit wel een blijvertje is moeten we afwachten

‘Sin’ tikt met zijn negen songs net de veertig minuten aan. Precies genoeg voor een enkele vinyl-versie dus. De plaat klinkt prima, met een stevig, doch mooi uitgebalanceerd en open geluid. De productie was dan ook weer in handen van veteraan Bob Marlette (Filter, Black Sabbath, Seether, Shinedown etc.). De prachtige door Adje geschilderde hoes is een logisch vervolg op ‘Heading for a Storm’. De muziek neigt echter meer naar de latere Whitesnake. Kortom, veelal wat clichématige spierballenrock. Op zijn tijd niks mis mee natuurlijk, mits je voldoende verrast wordt en er af en toe eens een minder platgetreden pad wordt ingeslagen. Dat laatste mis ik wel, want iets meer inspiratie had het album mijns inziens wel kunnen gebruiken, op enkele fijne uitzonderingen na.

Opener ‘Thunder and Lightning’ knalt lekker uptempo uit de speakers. De schreeuwstem van Mats, welke meer Bon Scott dan Coverdale is, past er wel bij. Al overdrijft hij het schreeuwen nogal. De solo van Adje komt weer lekker binnen. Waar het live tijdens de solo’s vaak wat kaal klinkt, is er hier gelukkig een tweede gitaar ingedubd. In dezelfde snellere categorie horen we de dertien-in-een-dozijn rocker ‘House on Fire’ en het ‘Dr. Feelgood’-achtige (Mötley Crüe) ‘Light It Up’. Leuke nummers, maar ook niet meer dan dat. Titelsong ‘Sin’ is zowaar een lang, episch nummer: prachtig van opbouw, vol dramatiek en bombast. Mooi, echter ook bijna een één-op-één blauwdruk van Whitesnake’s ‘Judgment Day’. Het lukt me helaas nog niet daar doorheen te luisteren. En zoals gezegd, Levén is zeker geen Coverdale.

‘Kant B’ opent met het relaxte en melodieuze ‘Walking on Water’, welke behept is met een lekkere riff, dito meezingrefrein en flitsende solo. De lage stem van Mats bevalt hier beter dan zijn hogere geschreeuw. Het gedreven ‘Burning Skies’ is okee, net als het navolgende en nog wat meer uptempo en Whitesnake-achtige ‘Hit the Ground Running’. Maar beiden ben je ook zo weer vergeten, aangezien ze van de clichés aan elkaar hangen. De typische Vandenberg ballad ‘Baby You’ve Changed’ heeft meer eeuwigheidswaarde, want het blijkt een prachtig nummer, al had een meer melodieuze zanger er beter bij gepast. Mats zingt het gevoelige nummer me net wat te overdreven. Maar een meer dan welkom rustpuntje tussen de stoere rockers. Afsluiter ‘Out of the Shadows’ stijgt ook ruim boven de middelmaat uit gelukkig. De creepy kinderstem in het spannende intro zet de toon voor een afwisselende en meeslepende midtempo beuker vol dramatiek. Het had een nummer van Rainbow kunnen zijn; je hoort hem zo door Dio gezongen worden. Prachtig, één van de hoogtepunten!

Al met al is deze ‘Sin’ een lekker, doch hier en daar iets te voorspelbaar album geworden. De uitvoering van de songs is prima, waarbij drumbeest Herfst en de strak bassende Van der Elsen niet onvermeld mogen blijven. De schreeuwerige zang van Levén is een kwestie van smaak, die helaas niet geheel de mijne blijkt. Maar we mogen al blij zijn dat de bijna 70-jarige Vandenberg nog nieuw werk uitbrengt én toert. Dan neem ik de geringe muzikale vernieuwingsdrang graag op de koop toe.
(78/100 – Mascot Records)