SHVPES – Pain. Joy. Ecstasy. Despair

Als vader kan je alleen maar hopen dat je zoon in je voetsporen treedt. Vooral als je vader Bruce Dickinson heet en een fantastische carrière heeft als zanger. Griffin Dickinson is inderdaad ook zanger. De band SHVPES bevind zich weliswaar in een ander genre dan Iron Maiden maar is ook zeker de moeite waard. Na hun EP ‘The Prosecutor’ (2012) is dit hun eerste volledige album. Met ‘Pain. Joy. Ecstasy. Despair’ willen ze focus leggen op de mooie dingen die je kunt tegenkomen, ongeacht de situatie waar je op dat moment in zit.

Er wordt geopend met ‘Bone Theory’. Het is een sterke opening van het album. Hoewel het nummer redelijk braaf blijft, is het wel lekker up tempo. Met name het drumwerk van Harry Jennings valt direct op. In ‘Skin & Bones is het Griffin Dickinson die een geweldige indruk maakt met zijn rapachtige zang. In de break haalt hij dusdanig lang door, dat zijn longinhoud niet anders dan indrukwekkend te noemen is. Het nummer is verder meer technisch en kent veel tempowisselingen. Ook ‘False Teeth’ is een goed nummer. Er wordt creatief gebruik gemaakt van samples. Het groffe gitaarwerk van Ryan Hamilton is goed in balans met de zang. Het is een lekkere up tempo plaat.

In zowel ‘Smoke & Mirrors’ als ‘Breaking The Silence’ wordt er veel gebruik gemaakt van tempowisselingen. Beide nummers bestaan uit wat technischer werk. Echter voelen de overgangen in de diverse ritmes soms wat ongemakkelijk aan. Het titelnummer ‘Pain. Joy. Ecstasy. Despair’ opent akoestisch maar trekt al snel open met veel agressie en de nadruk op rauwe vocals. De zang in combinatie met het groovende geluid van de rest van band is niet onverdienstelijk. De diversiteit van de zang is ook in dit nummer goed hoorbaar in de break, waar juist de nadruk ligt op clean vocals. Het einde van het nummer is mooi in balans.

In ‘God Warrior’ wordt er wederom in het intro gebruik gemaakt van samples. Er zit een goede dreigende opbouw in. Het nummer kent een lekker tempo, met toch ook wat tempowisselingen. De hoofdrol in de break is voor bassist Oliver Pike die net als drummer Harry Jennings over het gehele album een belangrijke rol speelt voor het totaal geluid van de band. Ook in het laatste nummer van het album weer een hoofdrol voor drummer Harry Jennings. ‘Tear Down The Walls’ kent ook weer veel tempowisselingen en lekker agressief spel. De zuivere zang is ook hier weer in balans met de rest van de muziek, en daarmee sluit het album prima af.

‘Pain. Joy. Ecstasy. Despair’ is zeker geen teleurstellend album. De heren durven te experimenteren met muziek en tonen daarmee ook een zekere diversiteit aan. Sommige technische stukken met veel tempowisselingen klinken nog wat onwennig. Echter maken drummer Harry Jennings en zanger Griffin Dickinson dusdanig indruk dat het de band vergeven wordt. Het is een prima album wat niet zal misstaan in de gemiddelde metalcore collectie.

(7/10, Search & Destroy/Spinefarm Records)

Tracklist:
• Bone Theory
• State Of Mine
• Skin & Bones
• False Teeth
• Smoke & Mirrors
• Breaking The Silence
• The Otherside
• Two Minutes Of Hate
• Pain. Joy. Ecstasy. Despair
• God Warrior
• Tear Down The Walls